بریده‌های کتاب яσвεят

اگر انسانِ اولیه برای بیانِ مقصود بیشتر از چند کلمه در اختیار نداشت آیا این بدان معناست که ما نسبت به انسانِ اولیه احساساتِ پیچیده تری داریم ؟

با مرگِ آن زن ، مردی که از مدت ها پیش در جایی ایستاده بود نزدیک به انتهای یک دایره ی مرگ ، یک قدم دیگر به پیش رانده شد !

سکوت شبانه این سیاره بی لنگر را به هم می ریخت ‌. همنوایی شبانه ی ارکستر چوب ها گاه به اجرایی ابدی منتهی می شد .

و وقتی به خودم آمدم که در خانه ی سفیر ایتالیا هستیم یادم به آبروی خویش افتاد و خشم سراسر وجودم را فرا گرفت :«چرا رفته ای توی استخر ؟» همین طور که وسط استخر راه می رفت با معصومیتی کودکانه زمزمه کرد :«دیدم خالی است گفتم پُرش کنم .»

«هیچ گاه نفهمیدم گریه ی آن شب دایی از شوق بود یا چیز دیگری »

خودش هم می داند تاریک که بشود دیگر نمی تواند با نگاهش مرا احاطه کند . تاریک که بشود حضور او هم باید از جنس حضور حرف شود . تاریک که بشود او هم باید کس دیگری بشود . می دانم تاریک که بشود من هم تاریک می شوم.

پاز گفت : من از شهروندان پاندومینیون هستم. این دیگه کدوم قبرستونیه ؟ مال روسیه ست؟ روس ها تو رو درست کردن ؟ یا کار آمریکایی ها بوده ؟ مرد صورتش را به پاز نزدیک تر کرد و حریصانه به گوش ها ، بینی و گونه های پوشیده از خز او نگاه انداخت . انگار از دیدن او هم مشمئز شده بود و هم هیجان زده درست مثل کسی که یک تیکه الماس در میان مدفوع سگ پیدا می کند !

با خودش گفت : داری ازش لذت می بری . پاک دیوونه ای. دلیلش این بود به طرزی غریب ، تقریبا شبیه دویدن داخل ماتریس بود .

ورای نور های لرزانی که از چراغ های نئون در نینسی می تابید، آسمان به رنگ زشت دودی رنگ همیشه بود . وضع هوا بدتر شده بود.انگار آن شب هوا دندان در آورده بود و نیمی از جمعیت ماسک های فیلتر دار زده بودند.