بریده‌ کتاب‌های فاطمـــه*

[مکتب محبت] وقتی می‌گویند فلان چیز انسانی است، یعنی از نظر خلق خدا خیرخواهانه است، و «انسانی نیست» یعنی به نفع مردم نیست. بنابراین از نظر اینها انسانیت جز خدمت به مردم و خلق خدا چیز دیگری نیست. [...] گاهی همین مطلب را با تعبیرات دیگری می‌گویند که تعبیرات نادرستی است: می بخور منبر بسوزان/ مردم آزاری نکن. از نظر اینها فقط در دنیا یک بدی وجود دارد و آن مردم آزاری است، و یک خوبی وجود دارد و آن احسان به مردم است.

ما در خانه بودیم و در آینه باران بهاری را نگاه می‌کردیم.

«مذهب، رابطه‌ی ایمانیِ هر فرد با خدای خود اوست؛ و هرکس،به تعبیری، خدایی دارد».

آلنی گفت: دختر سیاسی، بهتر از پسر سیاسی‌ست. مردان، انگار که برای حضور در معرکه‌ی سیاست به دنیا می‌آیند؛ اما زنان، بر این میدان منّت می‌گذارند که پا در آن می‌نهند. هرجا زنی هست که به‌خاطر عدالت می‌جنگد، آن‌جا عِطری پیچیده است شیرین و شورانگیز و بهشتی.

آلنی گفت: مارال! مارالِ من! همه‌ی این‌ها را که در یک خورجین بریزی، خیلی هم غُلُو کنی، و هر واقعه را چنان شرح و بسط بدهی که به داستانی بلند تبدیل شود، یا به افسانه‌یی، و از هر ماجرای کوچک یک مبدأ تاریخ بسازی، باز هم منصفانه باید قبول کنی که در یک گوشه‌ی پرت افتاده‌‌ی تکّه پاره‌شده‌ی سرزمینی زیر سُلطه‌ی ستم، در دنیایی پوشیده از خشونت و شَر، حوادثی ناچیز و نادیدنی اتّفاق افتاده است؛ حوادثی که در تهِ خورجین زندگی ما گُم‌و‌گور می‌شود و دست کنجکاو تو هم نخواهد توانست، چند سالی که بگذرد، ذرّه‌یی از آن پیدا کند.

اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن امیال فردی‌ست؛ و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود، علیل و ناقص است؛ دور از دریا، دور از توفان، دور از پرواز، دور از شکفتن روح است... اما تفکر، همان‌گونه که اندوه می‌آفریند، در دوام مثبت خویش، پلی خواهد ساخت میان جزیره و جماعت، میان فرد و خلق، میان امروز و فردا؛ پلی به سوی شادمانی روح...

[مکتب محبت] وقتی می‌گویند فلان چیز انسانی است، یعنی از نظر خلق خدا خیرخواهانه است، و «انسانی نیست» یعنی به نفع مردم نیست. بنابراین از نظر اینها انسانیت جز خدمت به مردم و خلق خدا چیز دیگری نیست. [...] گاهی همین مطلب را با تعبیرات دیگری می‌گویند که تعبیرات نادرستی است: می بخور منبر بسوزان/ مردم آزاری نکن. از نظر اینها فقط در دنیا یک بدی وجود دارد و آن مردم آزاری است، و یک خوبی وجود دارد و آن احسان به مردم است.

آق‌اویلرِ شما می‌گوید: سیه بختی انسان از روزی شروع نشد که اشتباه کرد؛ از روزی شروع شد که پی‌ به اشتباه خود برد و به آن اعتراف نکرد...