بریده‌های کتاب niya

جالب است که مردم چطور در نهایت شبیه اسمشان میشوند. انگار تعدادی حرف که به طرز خاصی کنار هم قرار گرفته اند میتوانند آینده فرد را پیش بینی کنند؛ شادی یا غمش را.دانستن اسم یک فرد با شناختن او یکسان نیست؛ ولی همه ما پیش از هر چیز بر اساس اسم، طرف مقابلمان را قضاوت میکنیم و خودمان هم بر همان اساس قضاوت میشویم.

دلم میخواست بگویم:<<آقا جان بلند شو؛نمیر!بیا جلوی چشم هایم را بگیر تا نترسم.آخه،الان زهرا و مامان را آوردند.دارم می بینمشان.بلند شو؛بیا جلوی چشم هایم را بگیر.>> اما آقام بلند نشد.حتی وقتی زهرا را هم له و لورده از اتاق بیرون آوردند،تکان نخورد.ننه جانم غش کرد.من یواشکی گوشه صورت مامان را نگاه کردم.هنوز هم نمی خندید!

سوال:آیا شیر اسب آبی صورتی است؟ سوال:آیا مِین تنها ایالت تک کلمه ای است؟ سوال:آیا رگاتا یک مسابقه ی قایق رانی در آب راهه های ونیز بوده است؟ جواب:بله.بله.بله.بیشتر منابع خلاف این را میگویند،اما من می خواهم در این موارد طرف اِرلی را بگیرم.🙃