بریده‌های کتاب ریحانه نعمتی

رنجِ فرزندِ تو رنج خود تو نیست تا هر چه بیشتر تحملش کنی، صاحب° اراده‌تر باشی. تو با تقبل ِ درد خویش قدرتمند می‌شوی؛ اما با تحملِ درد فرزند، ناتوان و ذلیل... درد خود را تحمل کردن که هنری نیست. اگر دردِ فرزند را به خاطر نجات خیلِ دردمندان تحمل کردی، مردی؛ وگرنه هر نامردی، در شرایطی، مجبور است درد خودش را تحمل کند و دم برنیاورد.

دردهایی هست که مال همه است؛ و من آن دردها را هرگز پنهان نمی‌کنم؛ اما درد قلب، مال هیچ کس نیست به جز صاحب قلب.

میوه‌ی بسیار، شاخه‌ی درخت را می‌شکند، شادی بسیار قلب را. ترکمن می‌گوید: با نصف خنده‌ات بخند تا مجبور نشوی گریه کنی. با جامه نو، چاروق نو نپوش. کمال، غصه می‌آورد.

غذای نیم پخته از خام بدتر است؛ زیرا خام، فریب نمی‌دهد اما نیم پخته می‌فریبد. پس کمکم کن تا پخته باز گردم، مارال! #بریده_کتاب #آتش_بدون_دود_۲

آدمیزاد، نه فقط روحش مسئولِ کاری‌ست می‌کند؛ بلکه جسمش هم مسئول است. اگر زورت نمی‌رسد تمام زمینت را شخم بزنی، فکر شخم زدنش را هم نکن؛ و آنقدر رند نباش که پیش خودت بگویی: " وقتی شروع کردم، دیگران را زیر کار می‌کشم و بهره و افتخارش را نصیب خودم می‌کنم." فهمیدی؟

طبیعت انقلاب یک تحول و دگرگونی بزرگ است؛ آن هم با یک شیب تند. #بریده_کتاب #صبح_شام

وقتی حیا از درون یک دختری برود، به این راحتی ها برنمی گردد و برگشتنش زمان خیلی زیادتری را می خواهد.

زیر چشمی مریض های توی صف را ورانداز کرد. قلبش سنگین شد. انگار که وزنه ای گذاشتند رویش. مریضی ها همان مریضی ها بودند و داروها همان داروها. ولی غمی توی چشم مریض های اینجا بود که جای دیگر شبیهش را ندیده بودم. غمی همراه با بهت زدگی، له شدگی، بیچارگی یا هرچه.

گاهش به فاطمه سادات افتاد که عجیب شبیه مادرش شده بود. دستی روی سر فاطمه کشید و گفت: «خوبی؟ چه می کنی فاطمه جان؟» «هیچ؛ به مادر کمک می کنم.» «به کمک کردن در کارِ خانه می گویی هیچ؟ خوش به سعادتت، فاطمه! هرکسی سعادت خدمت به والدین را پیدا نمی کند

وقتی مرگ فرا رسد، انگار فقط یک روز در این دنیا زندگی کرده ای و همین یک روز هم روزه بوده ای. آدم روزه دار چقدر زمان دارد که در یک روز از لذات بهره ببرد؟ وقتی مهلتت در دنیا تمام شود می بینی که برای اندک زمان توقف در دنیا تا ابد در نعمت یا عذابی.