بریده‌های کتاب مونا حلاج

آدم خون توی گلویش را اگر نتواند قورت دهد، جلو بقیه تف هم نمی‌کند.

ما گرچه در استعدادها با هم تفاوت داریم، در رهبری استعدادها با هم برابریم. از این روست که اختلاف استعدادها باعث تبعیض، ظلم، تضاد و بدبختی نمی‌شود؛ که خدایا چرا به او دادی، به من ندادی؟!

ممکن است دنیا یک بخت‌آزمایی باشد، ولی سرانجام داشته‌ها و نداشته‌هایت را یِربه‌یِر می‌کند!

خانه و وطن عزیز است؛ حتی اگر یک چادر باشد.

آرزو می‌کنم ای کاش در آن روزها می‌توانستم در خانه‌ام بمانم؛ هرچند که کشته می‌شدم. آخر آوارگی بدتر از مردن است.

انسان در راه معشوق به اندازه عشقش صبر می‌کند.

اینطور به جاده زدن آموختنِ مقام حاجتمندی است. حاجتمند غره نمی‌تواند باشد. حاجتمند بی‌نیاز نیست. حاجتمندی مثل درِ کم ارتفاعی است که موقع ورود، سَرت را خودبه‌خود به علامت تواضع پایین می‌آورد. .... کاری که حاجتمندی با روان آدمی می‌کند، با خودش فهمی می‌آورد که جور دیگری به دست نمی‌آید.

من دیگر خانه‌ای نداشتم که به آن برگردم. آنچه پشت سر می‌گذاشتم را به خوبی می‌شناختم؛ اما نمی‌دانستم به کجا می‌روم.

می‌گویند آدمی به خاکی تعلق دارد که مرده‌هایش در آن دفن شده‌اند. من نمی‌دانم اهل کجا هستم. روی تپه شک می‌بینم که چطور تمام زندگی‌ام مانند خانه‌های کاهگلیِ دوان می‌رُمبد و جایش را به آپارتمان‌های بتُنی می‌دهد، میل به شدن به جای بودن می‌نشیند و بی‌اعتنایی به قدرت مرگ به جای روایت آن.

سفر در هزاران مکان غریبه به تو خانه می‌دهد، سپس تو را مانند غریبه‌ای در سرزمین خودت رها می‌کند.

انسان بی‌نهایت سرمایه دارد و بی‌نهایت راه دارد و فقط ۷۰ سال وقت برای تجارت؛ آن هم نصفش خوراک و پوشاک و مسکن و نصفش مقدمات این‌ها. وای به روزی که بقیه‌اش هم بشود صرف نمایش دادن این‌ها که دیگر سرمایه‌ها از دست رفته‌اند یا راکد مانده‌اند و احتکار شده‌اند و یا از دست رفته‌اند و زیان شده‌اند.

انسان در یک مرحله خودش را کشف می‌کند و در یک مرحله این معدن را استخراج و تصفیه می‌کند. و در یک مرحله به استخراج‌شده‌ها و آهن‌های تصفیه شده شکل می‌دهد و آن‌ها را به شکل ماشین‌ها و ابزارهای گوناگون در می‌آورد و به تکامل می‌رساند؛ ولی مسئله در همین جا خلاصه نمی‌شود که پس از "شکل گرفتن" و به "تکامل رسیدن"، نوبت "رهبری کردن" و "جهت دادن" به ماشین‌های تکامل یافته می‌رسد.

ما آفریده‌ی شتاب‌ها هستیم و فرزند حادثه‌ها؛ و این است که از قرآن بهره نمی‌گیریم؛ چون خدای قرآن، نه با شتاب که در جای خود آیه‌ها را نشان می‌دهد.. و از شتاب ما شتابی نمی‌گیرد...

محبت فقط در دلی پیدا می‌شود که علیه خودش قیام کرده‌باشد.

گناه کارهای صهیونیست‌ها و دولت‌های غاصب، به میزان زیادی به گردن رژیم آمریکاست. شما این را بدانید؛ در طول این پنجاه سالی که این‌ها سرِ کارند در شورای امنیت سازمان ملل، ۲۹ قطعنامه علیه اسرائیل صادر شده، که آمریکا هر ۲۹ مورد را "وتو" کرده‌است. "سخنرانی سال ۱۳۷۸!!!!!"

همیشه عاشق‌ها باادب بوده‌اند. اگر خواستی به عشق‌‌برسی باید از ادب شروع کنی.

سلاح اتمی فقط می‌تواند انسان‌ها و سرزمین‌ها را نابود کند. آن‌چه رژیم‌ها را نابود می‌کند، قدرت مقاومت و عزم و مبارزه‌ی ملت‌هاست.