بریده‌های کتاب Mahshid

فردا آمدنی است حرفی در میان نیست اما از کجا در ارابه ی او ما نیز بوده باشیم.

عمر حسرت جشنی است بیکران که هلهله اش از پس دیوار ها به گوش می رسد.

ره می سپریم همراه امید آگاه ز رنج و آشنا با درد. یک مرد اگر به خاک می افتد٬ بر می خیزد به جای او صد مرد. اینست که کاروان نمی ماند.

آدم هیچوقت از یک بدبختی از پا در نمی آید. آدم وقتی از پا در می آید که تمام بدبختی ها دست به دست هم بدهند و با هم سرش هوار بکشند.

تابستان پیر و خسته پای سیب بنی بار سفر می بندد و میوه های زیر درختی را در خورجینش می گذارد پهلوان خسته چقدر تنها مانده ایی! دکمه های پیرهنت ریخته است تو این همه پاییز و زمستان را چگونه از میان بیابان ها باید بگذری!

زندگی! چه در آستینت کرده ای که شادمانه و دست افشان این چنین برابر من راه می روی.

زاده میشویم چون حبابی عمر میگذرانیم چون کفی میمیریم چون موجی.

چشم های بسته٬بازترند و پلک پرده ای ست که منظره را عمیق تر میکند بگذار رودخانه از تو بگذرد و سنگ هاش در خستگی ات ته نشین شوند بگذار بخشی زنده از مرگ باشی و ریشه ها به اعماقت اعتماد کنند جنگل٬ تنها یک درخت است که در هزاران شکل از خاک گریخته است

مهربانی و زیبایی گم نخوهد شد. شب هر چه تاریک تر ستارگان روشن تر

دریای بزرگ دور یا گودال کوچک آب فرقی نمی کند زلال که باشی آسمان در توست

خاطره ها گاه و بی گاه می آیند کنارم مینشینند می خندند گریه میکنند اما٬پیر نمی شوند

برای همه ما همه روز ها فراموش میشوند به جز همان یک روز که نشانی آن را به هیچ کس نگفته ایم

من از هنگام تولد تا کنون سقوطی بی پایان کرده ام من به درون خویشتن سقوط میکنم بی آن که به ته برسم

آرزو های ما نمک غذا هایی بود که در دیگ دود گرفته عمر می جوشید.

خیال پرور حرفه ای نه قطار سریع السیر لازم دارد نه کشتی بادبانی نشسته بر یک صندلی لهستانی در بالکن رو به دریایش تا آن سر دنیا می رود و شهرزادی قصه گو باز میگردد.

ولو اینکه نهایت سعی خودت را کردی و باز متوجه شدی که به رغم این سعی و کوشش نه تنها به هدف نزدیک نشده ایی بل که دورتر هم شده ای ٬درست در همان لحظه که یکهو میبینی به هدفت رسیده ای. و آن وقت به قدرت حیرت انگیز خدا پی میبری ٬و میفهمی که خدا در تمام این مدت دوستت و داشته و در تمام این مدت راهنمای تو بوده.

چه کار اشتباهی است که هرگاه صحبت از انسان ها به میان می آید٬همه را یک جور می پنداریم!