بریده‌های کتاب Mahnia

تو نمیتونی جهان یا مردمش رو کنترل کنی. نمیتونی مجبورشون کنی دوستت داشته باشن یا دوست دارن یا ندارن و حقیقت همینه ولی میتونی کاری بکنی که در مواجه با تین مشکلات چه کسی باشی. کسی که آسیب میزنه یا کمک میکنه؟ یا کسی که تو خشم میسوزه یا از مهربونی میدرخشه؟ امیدوار یا نا امید؟ تسلیم بشی یا ادامه بدی؟ زندگی کنی یا بمیری؟

آدم ها هروز عاشق میشوند. اما آیا خوشحال بودند؟ آیا حسشان دوام داشت؟ شاید عشق یک توهم بود. دعایی بود تا می خواندیم تا حقیقت تنهایی مان را پس بزنیم.

امید هم مثل آب مکار است. همیشه به گونه ای راه خود را باز میکند.

من مهربان و نرم هستم اما نه به وقت تحقیر.

فقط تو میتونی تصمیم بگیری که چی بشکندت نفرین شکن. فقط تو.

کلمه ها معنای مشخصی دارند. این رفتار هان که مهمن اینطور فکر نمیکنی؟

مکثی برقرار شد و هر دو به هم خیره شدند. الکس:« تو یان رایدر رو کشتی،اون عموی من بود» «من خیلی ها رو کشتم» «یک روز تو را میکشم» لبخند زد و گفت « خیلی ها سعی کردند، باور کن. بهتر است برگردی به مدرسه و زندگیت. کشتن کار بزرگتراست و تو هنوز یک بچه ای.»

تو برام خیلی شبیه مادرتی

« ایوری، آدما کل زندگیم از من متنفر بودن»

«لازمه لیاقت شجاعت بود»

قسم خوردم «من همه چیز رو با خاک یکسان میکنم»

پیش گویی گلنا مهم نبود؛ اگه لازم میشد تقدیرشان را عوض میکردند. هردو با هم. پایان

الریک خندید.« رن مطمئن باش اگه بخوام بکشمت مراسم بهتری ترتیب میدم.» «الان باید خوشحال باشم؟» «شاید باور نکنی ولی،آره » رن گفت«بیخود نیست نامزدت ولت کرده.» «ولم نکرده» «باشه هرچی تو بگی »