بریده‌های کتاب maedeh rahmdel

نمی شود بدون دوست داشتن کسی زنده ماند.

من هرگز ندانسته بودم که برای جلب توجه چه باید می‌کردم. باید کسی را می‌کشتم یا گروگان می‌گرفتم یا چه می‌دانم. برایتان قسم می‌خورم که توی دنیا آنقدر بی‌توجهی زیاد است که مجبور به انتخاب هستیم, عیناً مثل تعطیلات که نمی‌شود هم به ییلاق رفت هم به کنار دریا. آدم مجبور است از بین بی‌توجهی‌های دنیا آنهایی را که بیشتر می‌پسندد انتخاب کند. همیشه بهترین و گران‌ترین را انتخاب می‌کنند.

نمی فهمم چرا بعضی ها همه بدبختی ها را با هم دارند. هم زشت هستند،هم پیر هستند، هم بی چاره هستند. اما بعضی دیگر هیچ کدام از این چیز ها را ندارند.

به هر حال وقتی مرگ به آدم نزدیک می شود ، آدم مهم می شود و مردم برایش احترام بیشتری قائلند.

زمانی که از سارتر پرسیدند که ادبیات چیست، او پاسخ داده بود در مقایسه با گرسنگی کودکی که در حال مرگ است هیچ ارزشی ندارد. اما من تردید دارم که آیا می تواند بدون ادبیات از وجود چنین کودکی که در دوردست ها از گرسنگی جان خود را از دست می دهد با خبر شد یا نه؟!

خواهش میکنم به من کمک کنید ، چون در این لحظه احساس میکنم که دارم به خاطر انسانیت می جنگم....!

خوبی شعر همین است . برای ما چیز هایی را وصف می کند که وجود ندارد. و این چیز ها نه فقط زیباتر از واقعیت است ، بلکه به حقیقت شبیه تر است.

_آزادی! هیچ می دانی چه چیز اسباب آزادی آدم می شود ؟ _چه چیز؟ _اراده ! اراده خود آدم . اراده به آدم قدرت می دهد، که از آزادی بهتر است.یادبگیر که بخواهی،آن وقت آزاد خواهی بود و فرمان خواهی داد.

هر چه می توانی از زندگی بگیر، و نگذار که کسی بر تو مسلط شود. در زندگی مهم آن است که آقای خودت باشی!

هیچ می دانستید چند تا آدم نازنین تو این دنیا زندگی می کنند؟ آن قدر زیادند که نمی شود شمرد.

مغز انسان برای این به وجود آمده تا به چیز های دشوار فکر کند، تا کمک کند به نقطه ای برسیم که چیزی را بفهمیم که اولش نمی فهمیدیم‌. و این به خامه زندگی تبدیل می شود؛ باقی، خسته کننده و بی ارزش است .

و این حرف درست نیست که طبیعت همه کار ها را درست انجام می دهد .طبیعت با هر کس کاری که بخواهد می کند و حتی نمی داند که چه دارد می کند .

اگه عقیده مرا بخواهید، می گویم اگر جوانک ها تفنگ به دست دارند به خاطر این است که وقتی بچه بوده اند کسی بهشان محل نگذاشته؛ نه کسی آن ها را دیده و نه کسی آن ها را شناخته . بچه های این جوری آنقدر زیادند که مردم متوجه اشان نمی شوند . حتی هستند بچه هایی که مجبور می شوند از گرسنگی بمیرند تا کسی بهشان توجهی بکند. بعضی هایشان هم گروه های تشکیل می دهند تا توجه جلب کنند.

دلم می خواست چند روزی از وظیفه مادری مرخصی بگیرم و فراموش کنم که مادرم.

آن قدر خوش بودم که دلم می خواست بمیرم، چون خوشبختی را وقتی که هست باید دو دستی چسبید.

وقتی عاشق باشی، زمان گاهی قد یک نگاهی کوتاه می شود و گاهی قدر ابدیت کش می آید‌. این که چرا عاشق شده اید؟ این که چرا آن قدر زود ، عاشق شده اید! شبیه همان سوال هایی هست که در تتاق سفید با سقف کوتاه از من پرسیدند . سوال های دیگری هم کردند که حتما جوابش را باور نکردند.

عاشق شدن, سخت است.عاشق ماندن، سخت تر. آدم شاید در لحظه عاشق شود.ولی یک عمر ، طول می کشد که عشقش را از یاد ببرد، به خصوص عشق اول را ‌

گاهی عشق سریع تر از گلوله می کشدت

آیا دوست داشتن ، همیشه دلیل می خواهد؟

می گفت دیگر دیدار در این دنیا ، ممکن نیست. هر چه رو گم کنی، برای همیشه گم کرده ای! جنگ این مسئله را خوب به من یاد داد . خیلی بهتر از مسائل ریاضی مدرسه ام.