بریده‌های کتاب maedeh rahmdel

پدر خودمان را در می آوردیم تا همرنگ جماعت شویم ولی دست آخر زبانمان به ما خیانت می کرد.

تو نمی تونی از روی عکس ،حال و هوای آدم ها رو تو زمانی که عکس گرفته شده حدس بزنی عکس فقط یک سایه از گذشته اس.

دستاورد های نخستین برترین خاطرات هستند.

بی شک، شناختن چیزی که در عمق وجود ماست، آخرین زیبایی این جهان است ‌.

تمامی هنرمندان ، زاده اضطراب جهان اند.

اگر آن قدر شجاع باشیم که با جنبه تاریک وجود خود روبرو شویم، می توانیم قدرت بیکران جنبه های روشن خود را دریابیم.

ما نمی توانیم چیزی را به فرزندان خود بدهیم که فاقد آنیم.

درست است که برای زندگی با تمام وجود ، درک و شناخت هر چه بیشتر خود مهم است اما مهم تر از آن این است که خود را دوست داشته باشیم .

پذیرش داستان خود و دوست داشتن خود در جریان داستان شجاعانه ترین کاری است که می توان در تمام عمر انجام داد.

به نظر من زندگی ارزشش بیشتر از اینه که آدم به مرگ فکر کنه.

آخ که آدم ها وقتِ مُردن چه قدر تنهایند.

آدمی که هشتاد و پنج سال بیمارستان نرفته باشد ، فقط وقتی می رود که قرار باشد دیگر از آن جا برنگردد.

قرار نیست به هر کس خوبی کنی پیش تو بماند یا برایت جبران کند .همین خوبی کردن، تو را خوشبخت می کند‌.

دنیا صبر نمی کنه که ما حقمون رو بگیریم . باید بری دنبالش. اگر چیزی رو می خوای،باید تا تهش بری .

عمه لیدیا می گفت, آزادی بیش از یک نوع است.آرادی برای انجام کاری و آزادی از شر چیزی. در دوران اغتشاش آزادی داریم، برای انجام هر کاری که بخواهیم. آزادیم از شر چیزهایی که نمی خواهیم. آن را دست کم نگیرید .

می دانم چرا تصویر رنگ و روغن زنبق های آبی شیشه ندارد و چرا پنجره فقط تا نیمه باز می شود و چرا شیشه اش نشکن است . نگرانی‌شان از بابت فرار ما نیست. نمی توانیم زیاد دور شویم . نگران اوج گرفتن خیالمان هستند؛نگران راه هایی که فقط در درون آدم باز می شوند و به انسان روحیه و برتری می دهند.

نمی شود بدون دوست داشتن کسی زنده ماند.

من هرگز ندانسته بودم که برای جلب توجه چه باید می‌کردم. باید کسی را می‌کشتم یا گروگان می‌گرفتم یا چه می‌دانم. برایتان قسم می‌خورم که توی دنیا آنقدر بی‌توجهی زیاد است که مجبور به انتخاب هستیم, عیناً مثل تعطیلات که نمی‌شود هم به ییلاق رفت هم به کنار دریا. آدم مجبور است از بین بی‌توجهی‌های دنیا آنهایی را که بیشتر می‌پسندد انتخاب کند. همیشه بهترین و گران‌ترین را انتخاب می‌کنند.

نمی فهمم چرا بعضی ها همه بدبختی ها را با هم دارند. هم زشت هستند،هم پیر هستند، هم بی چاره هستند. اما بعضی دیگر هیچ کدام از این چیز ها را ندارند.

به هر حال وقتی مرگ به آدم نزدیک می شود ، آدم مهم می شود و مردم برایش احترام بیشتری قائلند.