بریده‌های کتاب محدثه حسنی

دوستی ریشه در زمان دارد. دوستی، یادهای مشترک است راه‌های مشترک است، لبخندهای مشترک و گریستن‌های مشترک، در طول سالیان سال.

دوست دوست را کامل میکند _ همانگونه که یک نیمه‌ی در نیمه‌ی دیگر را، اما یک نیمه‌ی در، در نیمه‌ی دیگر حل نمی‌شود، نابود نمی‌شود. این شبیه شدن ها، مساله‌ای است که باعث می‌شود ما غالبا تنها بمانیم، چرا که از مقلِّد بیزاریم یا از اینکه تقلید کنیم مگر آنکه دوستی را به دلقکی برابر بدانیم یا آنقدر درمانده و ضعیف‌النفس باشیم که احتیاج به له شدن در دیگری را حس کنیم یا آنقدر بیمار باشیم که بخواهیم در مقام ((خود همه چیز بینی)) جمعی انسان توسری‌خور ساده لوح را به مسخرگی وادار کنیم. ما می‌خواهیم کسی با ما باشد که ((ما)) نباشد. دستگیرنده‌ی ما باشد و دستگیرنده‌اش باشیم. هشدار دهنده‌ی به ما باشد و هشدار دهنده‌ی به او باشیم. بیدار کننده‌ی ما و بیدارکننده‌اش ... رفیقی که تو را دائما تائید می‌کند یا تحسین، اسیر است نه رفیق.

حتی برای بهترین آدم‌ها هم احتیاط و مآل‌اندیشی لازم است. این خصایل در واقع پاسداران فضیلت‌اند و فضیلت بدون چنین نگهبانانی هرگز در امان نخواهد بود.

دوست خائن خطرناک‌ترین دشمنان است و من فاش می‌گویم صدمه و خسارتی که هم مذهب و هم فضیلت و تقوی از دورویان و ریاکاران دیده‌اند به مراتب بیش از آسیب و زیانی بوده است که زیرک‌ترین لاابالیان و لامذهبان توانسته‌اند بر آن‌ها وارد سازند.

عقل و ایمان بر اندوه و سوگ چیره می‌گردد و سرانجام آن را نیست و نابود می‌کند. یعنی عقل بیهودگی و بی‌حاصلی آن را به انسان می‌آموزد و ایمان ناهمخوانی آن را با موازین شرع گوشزد می‌کند و در همان حال با روشن نگه داشتن چراغ امید و اعتقاد به آینده از اندوه شخص سوگوار می‌کاهد.

اگر بشر خود را مقید کند که در مسائل تابع یقین باشد و گمان را به عوض یقین نپذیرد به خطا نخواهد رفت.

ان الله لایغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم می‌خواهد بگوید درست است که همه سرنوشت‌ها به اراده خداست ولی خداوند سرنوشت را از ماورای اختیار و تصمیم و عمل بشر بر او تحمیل نمی‌کند و کار گزاف انجام نمی‌دهد.

اگر فکر می کنی ترک این متزل و حرکت به سوی منزل های دیگر ممکنواست تو را به موجودی تبدیل کند که سودمندی های مختصری داشته باشی، بار سفر ببند و آسایش این خانه را فرو بگذار. ((راه بهتر از منزلگاه است.))

ما سرزمین غریبی داریم. اگر آن را بشناسی حتما عاشقش می شوی، چه با سواد باشی چه کم سواد، چه روشنفکر باشی چه غیر روشنفکر... هر چه باشی، طبیعت پر شکوه و عظیم این سرزمین تو را به زانو در می آورد و با تمام وجود جنگیدن به خاطر آن را به تو می آموزد. در پی دیدن و شناختنش دیگر نمی توانی در مقابل آن بی تفاوت بمانی، دیگر نمیتوانی نسبت به آن غریبه باشی و به آن فکر نکنی، نمیتوانی چمدانت را ببندی و خیلی راحت بگویی:(( می روم آمریکا، می روم کار و مزد خوب وجود دارد، می روم و خودم را خلاص می کنم.)) نمیتوانی زخمش را زخم خودت ندانی، دردهای و غصه های مردمش را دردها و غصه های تن و روح خودت ندانی، گلهایش را گلهای باغ و باغچه ی خودت ندانی، کویر و دریا و کوه های برهنه اش را عاشقانه نگاه نکنی، در بناهای مخروبه قدیمی اش، روان جاری اجدادت را نبینی، صدای آبهای مست رودخانه هایش را همچون صدایی فرا خواننده از اعماق تاریخ حس نکنی و نمی توانی برای بازسازیش قد علم نکنی، پای نفشری، یکدندگی نکنی و فریاد نکشی... نمی توانی... نمی توانی...

یکی از چیزهایی که انسان را به هدف می رساند، حفظ نظم و مراقبت کردن از اصول و برنامه ای است که برای او مقدر شده.

#بُرش_کتاب سرکارگرها همه آلمانی بودند.فحش های آبدار آلمانی می دادند و ما نمی فهمیدیم و یا به خودمان تلقین می‌کردیم که ابداً نمی فهمیم، دوستانه و مهربان لبخند می زدیم. چه می شود کرد؟ یک کارگر ساده ی چاپخانه چطور می تواند ادعا و اثبات کند که یک آدم متخصص غربی فحش های خیلی بد و «آبدار» می دهد؟ تازه گیریم که ثابت هم بکند، فعلا که چیزی از آقایی غربی کم نمی شود. آدم ها را مثل مگس و مورچه می کُشند و له می کنند، هیچکس نمی تواند حرفی بزند؛حالا همین مانده که بیاییم و با دلیل و برهان ثابت کنیم که فحش «آبدار» هم بلدند بدهند و می دهند.

کسایی هستن که آدم عاشقشونه، کسایی م هستن که آدم ترجیح میده باهاشون همدم باشه.

کسی که نتواند به واسطه کار یا فعالیت اجتماعی خودش را از افکارش بیرون بکشد باید به حالش افسوس خورد.

ای بخشاینده ی نعمت و ای پدید آورنده ی فضیلت امیدمان و تکیه مان در رستگاری به اعمالمان نیست همه ی اتکایمان به فضل توست.

این علم به گستردگی رحمت توست و عظمت عفو تو که ارتکاب محارم را میسر می کند. ای بردبار بخشنده، ای زنده ی جاودان، ای آمرزنده ی گناهان، ای پذیرنده ی توبه بندگان😢🥺

به یزدان هر آنکس که شد ناسپاس به دلش اندر آید ز هر سو هراس

بیش از اندازه به تعارض های لذت میندیش. از میان برکت هایی که در دسترس تو قرار می گیرد برگزین و راضی باش.

در زن، صورتِ زیبایِ ظاهر هیچ نیست جز دامی در راه عفاف خود او و دیگران