بریده‌های کتاب فاطمه عیسوند

در به در که نمی‌توان به دنبال محبوب خاکی گشت. درِ هر خانه را که نمی‌توان کوبید و پرسید:《آیا یار من، اینجا ، منزل نکرده است؟》سرِ هر رهگذر ، همچون اوباش ، نمی‌توان استاد و در انتظار عبور یار ، زمان را کشت.. و همین هاست که کار را مشکل می‌کند...

چه گردنبند با برکتی؛ گرسنه ای را سیر کرد و برهنه را پوشاند و ... ( غلامی را آزاد کرد)

- قُل تَعالوا نَدعُ اَبناءَنا و اَبناءَکُم و نِساءَنا و نِساءَکُم و اَنفُسَنا و اَنفُسَکُم.

بعضی تو را دوست دارند به خاطر منفعت خودشان؛ پس تا فایده داری با تو مهربانند. بعضی تو را دوست دارند به خاطر خودت؛ پس تا خوبی با تو خوبند. اما بعضی تو را دوست دارند به خاطر خدا ... پس همیشه محبت بین او و تو ، حرف اول را می‌زند‌ محبت بیت من و فاطمه‌. بین شیعه و مادر مادرم زهرا...

آن شب علی (علیه السلام) هم نشسته بود و فاطمه (علیهاالسلام) آرام با حسین ( علیه السلام ) بازی می کرد و بلند میخواند: انتَ شبیه بِاَبی لَستَ شبیهاً بعلی

پیامبر(صل علی الله علیه) آمد با هدیه ی خدا: - هَل اَتی عَلی الانسانِ حین مِن الدَّهر... و یُطعِمونَ الطَّعامِ عَلی حُبِّهِ مِسکیناً و یتیماً و اسیرًا..

گردنبندی مروارید داشت. قرارشد نخش را باز کند و بریزد. هرکدام بیشتر برداشت ، او منتخب است. مروارید ها که پخش شد ، هردو مشغول جمع کردن شدند. خدا ساکن خانه های نورانی و حافظ صفت و محبتش است. جبرئیل را فرستاد تا آخرین مهره را به دو نیم کند. مهره های دست حسن و حسین(علیهماالسلام) یکسان بود...

سلمان نگاهی به آسیاب کرد و دستان فاطمه (علیها السلام ) را زخمی دید و صدای گریه حسین... رفت کنار آسیاب و عرض کرد: -من می‌توانم کمک کنم!

-فاطمه جان علی خوب شوهری است. علی جان ، فاطمه خوب همسری است.

وسایل را که می بردند تا در خانه بگذراند، متعجب شدند. چه بی زرق و برق و ساده! خوشبخت می‌شوند یعنی؟ زندگی شان عالم گیر شد و نمک گیر کرد شیعیان را. حتی مسیحیان هم علی (علیه اسلام) را با عظمت یاد می‌کنند. بقیه ای که دنبال دنیا بودند فراموش شده اند. فراموش...

هست، شامل است بر گذشته و حال و آینده؛ چراکه آینده ، برای ما اگر مجهول است برای حق تعالي نیست. پس آینده حضور دارد ، نظم یافته است و سرشار است از آگاهی های الهی همچون گذشته. اگر آنچه در فراسوی خطّ حال وجود دارد ، باشیدنی ست ابدی ، لازمه اش این است که اقلیت به ابدیت برسد و در فروسو نیز دوام یابد: هیچ رفتی رفت حقیقی نیست ، هیچ ماندنی ماندِ ابدی.

《شوهر》م نبود، اصلا هیچوقت در زندگی برایم حالت شوهر نداشت. همیشه حس میکردم رقیب من است و آخر هم زد و برد.

دیوار ، برادری ها را از بین نمی برد ؛ زمان هم همینطور.

در کنار مردگان ، همیشه فرصتی ست برای اندیشیدن به زندگی. مرگ ، از اعتبار ضد خویش سخن می‌گوید.

سیاه بختی انسان از روزی شروع نشد که اشتباه کرد ؛ از روزی شروع شد که پی به اشتباه خود برد و اعتراف نکرد...

هیچ مرگ قشنگی ، بی دلیل نیست ‌.

انسان ، تنهایی را انتخاب نمی کند؛ بلکه در شرایطی ، تنهایی به انسان تحمیل می شود.

گاهی اوقات ، انسان مجبور می‌شود محبوب بودن را فدای خوب بودن بکند. محبوب مردم شدن ، آسان تر از کار کردن برای مردم است.

اما این ریاکاران و دروغگویان هستند که انسان را به حرف زدن ، دچار می‌کنند. در برابر آنها ، اگر سکوت کنی ، بزدلی، و اگر سخن بگویی ، هم تراز ایشانی. به راستی روزگاری ست که هم گفتن مشکل است هم نگفتن...

انگار این نبرد هم مانند ماده و انرژی برای خودش یک اصل بقا دارد و مجتبی است که بلاخره آن را کشف کرده است. قسمت ثابتش هم این بود که انگار از آن سال ۶۱ ، همیشه آدمهای خوب بوده اند که سرشان بریده می‌شده و پیکرشان در هم میریخته تا این سال ۶۱.