بریده‌ کتاب‌های دِلـژیـن

مثل یک مرد گریه کرد نه یک پسر. نه مثل این که سرخورده شده یا راهش را گم کرده است، بلکه مثل این که زندگی تلخ بود. مثل این که زخم هایش التیام پیدا نمی کنند.:)

روزهایی که به دنبال می آیند تاریک ترند..:)

هیچ دلیلی نداشت که بیدار شود؛ تا این حد تنها و منزوی بود.

مادربزرگ از دنیا رفته است. داشتن عکسی از او هیچ چیزی را تغییر نمی دهد.:)

ذهن و جسمش هنوز خسته بود و از درون احساس تهی بودن میکرد، انگار یک نفر دست توی شکمش کرده و بعضی از اعضای داخلی بدنش را بیرون کشیده بود. :)