بریده‌ کتاب‌های محمدحسین معصومی

همه ایدئولوژی ها غیر واقع گرایانه و به گفته بعضی ها، نوعی مدینه فاضله غیر قابل تحقق اند. ایدئولوژیها بر حسب طبیعت شان بسیار گزینشی عمل می کنند اما گویی عقاید، اشتیاقهای حاکم بر فضای اجتماعات، مانند ملی گرایی، حقوق بشر و مساوات از سوی تمامی ایدئولوژی های رقیب دستچین شده و همه آنان شعارهای مشابهی را مطرح می کنند، زیرا همگی از یک نوع تفکر عصری منشعب میشوند...

هایدگر اساساً به پرسش نقادانه می پرداخت و از وجه ایجابی امور چیزی نمی گفت. از فحوای سخن او در مصاحبه با اشپیگل این گونه بر می آید که به وجود خدایی نجات دهنده اعتقاد داشت و تنها راه رهایی از وضع موجود را توسل به او می دانست.هایدگر به هیچ یک از ایدئولوژیهای مدرن باور نداشت و معتقد بود بشر در عصر مدرن و تحت سیطره سوبژکتیویسم بی خانمان شده است....

ما از تاریخ نوعی برداشت علمی را پرورش داده ایم که آن را وقوع پیاپی یک سلسله از حوادث منفرد می نگریم. اما در دنیای ما قبل مدرن به حوادث تاریخی به صورت مجرد نمی نگریستند بلکه آنها را نمونه هایی از قوانین ازلی و الهاماتی از یک حقیقت خارج از بعد زمان و دائمی میدیدند. احتمال می رفت که یک رویداد تاریخی بارها و بارها تکرار شود زیرا تمامی وقایع زمینی بیانگر قوانین اصلی وجود بود...

بنیادگرایان احساس میکنند در حال جنگ با نیروهایی هستند که مقدس ترین ارزشهای آنها را به خطر انداخته اند. در جنگ مشکل است تا طرفین نبرد جایگاه یکدیگر را تشخیص دهند

با نادر شدن اسطوره در جامعه مدرن مجبور شده ایم علم روان شناسی را اشاعه دهیم تا ما را در برخوردهای دنیای درونمان یاری دهد...

علمای اسلام اگر در مقام ولایت، دنیاطلبی کردند، اگر اخلاقشان اخلاق طاغوتی شد، اگر اینهایی که تا قبل از ولایت فقیه با مردم خاکی و متواضع بودند حالا برای مردم قیافه گرفتند و حرکت کردند و نشست و برخاست کردند، اگر در رفت و آمدهایشان بوق و کرنا و اسکورت و پس برو و پیش بیا کردند، اگر به جای این که توی خانه هایشان بنشینند، کاخ نشین شدند، اگر برای خودشان گارد درست کردند، اگر از این کارها کردند: من اصلا می‌گویم اینها فقيه جامع الشرایط نیستند که ولایت داشته باشند!! جاودانه تاریخ، ج3، ص48

حکومت و قدرت برای خدمت است و تنها حکومت و قدرتی که در جهت خدمت خالصانه به مردم باشد مشروعیت دارد و حکومت و قدرتی که در این جهت نباشد مشروعیت ندارد

شهید بهشتی یکی از عناصر مثبت اندیشه لیبرالیسم را در زمینه مخالفت توده مردم با حاکمیت و حکومت استبدادی می داند و آن را نفی کننده استبداد فردی بر می شمرد... بهشتی، جاودانه تاریخ، ج7ص215

تعلق به گروه های اجتماعی بسته و تبدیل شدن به غولهای تشکیلاتی(یا هر چیز دیگر) به برخی افراد کمک می کند که عزت نفس خود را بهبود بخشند. در غیر این صورت آنها خود را خوار و طرد شده می انگارند. اگر چنین افرادی رهبر شوند بازندگان بدی خواهند بود و مأیوسانه تلاش خواهند کرد که از حقارت و تحقیر بیشتر جلوگیری کنند. به عبارت دیگر، افراد جاه طلب و سرخورده انرژی بسیاری برای نظام سیاسی فراهم میکنند؛ آنها به هر اقدامی دست میزنند و از هر فرقی استفاده می کنند تا کاری شایسته و در خور تحسین انجام دهند (حتی در صورت بد نام و انگشت نما شدن)، و منازعات جدیدی ایجاد می کنند که نظام سیاسی را هیجان انگیزتر می سازد...

ویلیام جیمز دو جنبه و مفهوم اصلی رفتار اداری را عرضه میکند. اول اینکه جیمز عقیده هوشیاری انسان را به عنوان جریان ادراکی پی ریزی کرد اما اشیا را تفکیک نکرد. اشیا احساس میشوند همان طور که جیمز توضیح میدهد ولی تا قسمتی هوشیاری دارند. میتوان اذعان کرد که تمرکز ذهن روی یک شی یا اشیا به همراه جریان احساسات شی آن را به سمت تغییر همیشگی رهنمون میشود. به علاوه ارتباطات میان اشیا به طور مداوم فرضیه را مطرح میکند. بنابراین دانش در مورد هر چیزی لازمه شناخت روابطش نیز است

تقلید و تکیه بر عقاید گذشتگان با دلایل تثبیت شده برای جمعی از مردم اگرچه متفکر باشند توانایی تفسیر و توجیه حیات هدفدار را ندارد. به همین جهت است که همه حکما ،متکلمان، فقها و مفسران شیعه می گویند: اعتقاد به اصول دین باید از روی استدلال باشد نه تقلید، مگر کسانی که توانایی استدلال و تعقل را نداشته باشند....

یک رکن مهم دین اعتقاد به حقایق فوق طبیعی است، نه اینکه خود دین مقوله ای ماوراء طبیعی است زیرا دین در وضع روانی و کردارها و سخنان و به طور کلی در زندگی دنیوی و عبادتها که نمودهای فیزیکی دارند جلوه می نماید

انسان نه به مدد وسایل خود، که به سبب عشق زندگی می کند....

نوری به بدترین شیوه ها اعدام گردید، اما ملت ما تاوان چنان تناقضی را که میراث روشنفکری ایران، چه مذهبی و چه غیر مذهبی بود با استقرار حکومت جمهوری اسلامی پرداخت. تاوانی که اگر اصولی بنگریم ریشه در همین تلاشی داشت که می خواست از مدنیتی غیر دینی، صورتی دینی و تاریخچه ای اسلامی ارائه دهد...

روزنامه های وقایع عدلیه نظامی و وطن در تاریخ مطبوعات ایران نخستین روزنامه های مستقلی هستند که خارج از حیطه ی اداره ی «دولت» در مفهوم عرف زمان به وجود آمده اند و در معنای آن دوره «رسمی» و دولتی» نبوده اند. تأسیس نخستین روزنامه های مستقل از این دست اقدام ارزنده ای است که باید در کارنامه ی درخشان میرزا حسین خان بر دیگر کارهایی که او مبتکر یا پیشگام ایجاد آنها بوده است، افزوده گردد...