بریده‌های کتاب محمدحسین معصومی

امتیاز تعیین کننده قوه اجرایی سیاسی بر مجلس توانایی آن در اقدام بی درنگ و قطعی است. وقتی بحرانی در سیاست داخلی یا سیاست بین المللی پیش می آید قوه اجرایی ناگزیر بر حسب ساختار سلسله مراتبی خود و مجالی که برای رهبری شخصی فراهم می آورد به آن بحران ها پاسخ می دهد. از این رو، معمولاً در زمان جنگ مجلسها به قوای اجرایی سیاسی اختیاراتی نزدیک به دیکتاتوری می دهند و نیز قوای اجرایی وقتی با بحرانهای داخلی مانند بلایای طبیعی اقدامات تروریستی ناآرامی های کارگری و شورش داخلی رویارو میشوند اختیارات فوق العاده به دست می آورند. اما آشکار است که اختیار اعلام حالت فوق العاده و اختیار تحمیل فرمانروایی مؤثر قوه اجرایی ممکن است منجر به سوء استفاده شود به طور کلی حکومت ها زیر پوشش گرایش به قانون اساسی، از این اختیارات برای تضعیف یا از بین بردن مخالفت سیاسی استفاده میکنند...

تفاوت استدلال و دلیل تراشی در همین نکته است. در توجیه یا دلیل تراشی، ابتدا با نتیجه شروع میکنیم و بعد استدلال هایی پیدا می کنیم که می توان از آنها برای دفاع از این نتیجه استفاده کرد. در حالی که در استدلال بر روند رو به جلو تمرکز میکنیم و نتیجه از منطق منتج می شود نه برعکس!

تحقیقات نشان میدهد افراد به هنگام مواجهه با فردی که شخصیتی کاریزماتیک دارد - به ویژه اگر این فرد به اصطلاح «خودی» و جزو گروهی باشد که ما به آن تعلق داریم - تفکر نقاد خود را خاموش میکنند و در واقع اراده ی خود را به فرد کاریزماتیک واگذار می کنند. به همین ترتیب ممکن است یک فرد کاریزماتیک با خاموش کردن تفکر نقاد یک جمعیت آنها را هیپنوتیزم و مستعد تلقین پذیری کند

برای پاسخ به این سؤال که تصویر یک شخص چه احساسی را منتقل می کند در فرهنگ های شرقی بیشتر به چشم ها توجه می شود در حالی که غربی ها بیشتر به دهان فرد نگاه میکنند. این تفاوت در شکلکهای اینترنتی نیز خودش را نشان میدهد؛ شکلک هایی که برای انتقال احساس در گفت و گوهای اینترنتی به کار می روند شکلک های غربی بیشتر مبتنی بر ابراز و انتقال احساسات از طریق حالات مختلف دهان هستند در حالی که شکلکهای شرقی برای این کار از تغییر حالات چشم استفاده میکنند...

پیامبر گرامی شصت سال پیش از حادثه عاشورا گریستند و حضرت امام على بیست سال پیش از آن اشک ریختند. او کسی بود که تیر از پایش کشیدند و شمشیر زهر آلود بر فرق مبارکش فرود آوردند و گریه نکرد؛ لیکن بر مظلومیت امام حسین گریه کرد. همه این اندوه ها عارفانه است؛ زیرا امامت وخلافت الهی انقدر گرامی است که از مهجوریت آن باید انبوهی از اندوه را تحمل نمود

انسان نخست خدا را با دیده فطرت می نگرد آنگاه در پی جست و جوی اوصافش بر می آید...

دین آزاد پیروان آزاده و آگاه تربیت می کند

سنت بودنِ نهضت عاشورا ایجاب میکند که حوادث پیش از کربلا، رخدادهای روز عاشورا و حوادث پس از آن از سوی موافقان و مخالفان تحلیل شود؛ یعنی باید سخنان و رفتار حاکمان دربار اموی پیش از قیام حسین بن علی ، دستورهای آنان در روز عاشورا و حرکتهای آنها پس از عاشورا بررسی شود تا روشن گردد که دشمنان اسلام میخواستند درباره براندازی آن تا کجا پیش روند

این واقعیت که ما جزئیات را تغییر میدهیم بسیار بدتر از نداشتن حافظه ی خوب برای جزئیات است ما از آنچه در گذشته اتفاق افتاده روایتی با تمام هیجانها و بن مایه های متصل به آن می سازیم و جزئیات را تغییر میدهیم تا با روایت موضوعی ما هماهنگ و سازگار باشد. به عبارت دیگر ما جزئیات را تغییر میدهیم و حتی به وجود می آوریم تا بار هیجانی روایت خود را بیش تر کنیم

اگر حق با کسی بود، وی از تنهایی یا کمی یاری کننده وحشتی ندارد؛ بلکه همه تلاش و کوشش او در این خلاصه می شود که حق را بشناسد و نیز در شناخت حق محقق باشد و نه مقلد و پس از شناخت حق به خود حق متصف و متحقق شود. اگر متحقق به حق شد، یقیناً ثابت و پیروز است و هرگز شکست نمی خورد و باید از باطل بپرهیزد و پس از شناخت باطل، قهراً آن را سرکوب خواهد کرد .

بشر اگر خود را از وحی بی نیاز ببیند به جای غمخوار جامعه بودن، خونخوار مظلومان خواهد بود؛ یعنی موجود خونریزی است که سخن میگوید و درندگی او گاهی به صورت صنعت ظهور میکند و گاهی نیز به صورت علوم دیگر و به شکل ابتکار و اختراع جلوه می کند

میتوان گفت حالت پیش فرض روان شناسی انسان این است که ابتدا به دلایلی عمدتاً هیجانی و عاطفی به باورهای خود می رسد و آنگاه استدلال را به کار میگیرد - بیشتر به منظور توجیه این باورها نه تعدیل و در وهله ی اول رسیدن به آنها بنابراین اگر به صورتی آگاهانه مانع این روند نشویم از جهات بسیاری اسیر هیجان ها و نیازهای خود خواهیم بود

(بخشی از نامه علمای حاضر در تجمع کاظمین به هندوستان) : الیوم اساس دین مبین قریب به انهدام و آثار شریعت حضرت سید المرسلین صلى الله علیه و آله الطاهرین در معرض زوال افتاده امروز از آن همه دول مستقله اسلامیه باقی نمانده مگر دولتین علیتین عثمانی و ایرانی که حاصل لواء محمدی و حامی حوزه اسلامی و حافظ حرمین شریفین و روضات مقدسه و نقطه اعتماد و استناد عموم مسلمین هستند. بقاء حرمت قرآن کریم و رواج کلمتین شهادتین و تشیید مبانی دین مبین منوط به بقاء این دو دولت اسلامی بوده عزت و شرف و حيوة معنوى تمام مسلمین در هر نقطه از نقاط عالم و اقامه شعایر دین مبین احمدی صلى الله عليه و آله در هر قطری از اقطار صفحه زمین منوط و موقوف بر سلامتی استقلال و قوت و عظمت این دو دولت اسلامی است و اگر خدای نکرده این دو دولت دچار محو و انقراض گردند دیگر نه جامعه برای اسلام و نه حوزه برای مسلمین باقی خواهد ماند و اسلام و مسلمین به ذلت ابدی و خذلان دائمی مبتلا خواهند شد...

(در رابطه با مراسم تشییع جنازه آخوند خراسانی) :ضجه و امصیبتاه از تمام مردم یک دفعه بلند گردید، جناب شیخ العراقین که عمده مباشر رفع جنازه بود با حال پریشان و دیده گریان در عقب جنازه مرحوم از خانه بیرون آمد چشم ایشان تا به وجود مبارک برادر بزرگوار خود حضرت آیت الله حائری که برای تشیع در کمال حزن و اندوه حضور داشتند افتاد مانند کسی که ظلم بسیار بر او شده باشد و خیلی غمگین و متأثر بوده باشد وقتی که یک نفر بزرگ حامی و پشت پناه برای خود ببیند گریه امانش نمی دهد که شکایت خود بکند، خطاب به آن بزرگوار گفت: <والله خدا نمیخواهد ایران دست اسلام باشد والا....> گریه گلویش گیر کرد و مهلت اتمام سخن نداد. مطلب هم معلوم بود. آقای معظم له با كمال متانت و وقار که مختص ایشان است با حال اسفناک ایشان را دلداری داده و با کلمات حکمت و بیانات خوش در مقام تسلی خاطر ایشان برآمده فرمودند: جهان را صاحبی باشد خدانام، <و ان شئت لم تعبد لم تعبد>

ساده ترین و در عین حال بدیهی ترین راه برای نیل به آرزوهای خود این است که هر ایده ای به سر داریم آن را در مغز خود حاضر گردانیم و بدان حالت تصویری ببخشیم و به عبارتی چنان بر صحیفه دل نقش کنیم که گویی هم اکنون تحقق آن را به عیان میبینیم

خودشناسی به معنی این است که انسان مقام واقعی خویش را در عالم وجود درک کند؛ بداند خاکی محض نیست، پرتوی از روح الهی در او هست؛ بداند که در معرفت میتواند بر فرشتگان پیشی بگیرد؛ بداند که او آزاد و مختار و مسئول خویشتن و مسئول افراد دیگر و مسئول آباد کردن جهان و بهتر کردن جهان است...

وجود این همه نابسامانی و ظلم و شقاوت و مسکنت از آن جا سرچشمه میگیرد که آدمیان به رابطه صحیح بین وجدان آگاه و ناآگاه خود و عملکرد و مقدرت آن پی نبرده اند. اگر این دو به گونه ای هماهنگ با هم همکاری کنند صاحب خود را از نشاط و تندرستی و امید و خوش بینی سرشار خواهند ساخت...

انسان متعالی _ به گمان خودش_ تا جهان بینی درستی پیدا نکند آرامش واقعی برایش فراهم نمی شود و زندگی اجتماعی او هم چون کلافی سردرگم خواهد بود و در برابر مکتبها و فلسفه های متضاد موجود گرفتار حیرت و سرگردانی میشود که کدام یک حق است و کدام یک باطل؟!...

چنین چیزی به ذهن من می آید و شما که مطالعه می کنید، قطعاً به احتمالات دیگری هم دسترسی پیدا می کنید. اینها را "پیام های هرمنوتیکی" متن مینامند؛ یعنی وقتی متن به ابدی بودن اشاره میکند یعنی احتمال نقضش می رود