بریده‌های کتاب فاطمه رفعت

کمال گرایی بدان معناست که شما عاجزانه تلاش می‌کنید خراب کاری خیلی زیادی نکنید تا مجبور به پاک کردنش بشوید. این در حالی است که خراب کاری و آشغال به ما نشان می‌دهد که زندگی در حال زیسته شدن است.

انسان چیست بدون دیوانگی جز دیوی پس از رسیدن به خوراکش جسدی که به تعویق افتاده باشد پوسیدنش] و پروراندن ناقص فرزندی

باد آرام به نرمی در دشتهای متروک سرک میکشد تو گویی علف با رعشه ای که نه از جانب باد که از خود آن است تکان میخورد و اگرچه ابرهای مرتفع و آرام به تندی در حرکتند چنین مینماید که زمین میچرخد به سرعت و آنها میگذرند این جا در فراخی این آرامش میتوانم همه چیز را فراموش کنم حتا زندگی که به یاد نمی آورمش جایگاهی نخواهد داشت میان آن چه باز میشناسم روزهایم این گونه راستین و واقعی در مسیر اشتباهشان از خوشیها بهره مند خواهند گشت.

اما آن را که در آرزوی هیچ نیست هر چه پیش آید خوشایند است.

نوشتن یک رمان شبیه راندن یک ماشین در شب است. شما فقط آن مقدار را میتوانید ببینید که چراغ های جلو ماشینتان روشن می کند، با این حال میتوانید کل سفر را به همین طریق انجام دهید.

به ذهنم رسید در یکی از همان لحظه هایی هستم که دیر یا زود دلتنگش خواهم شد.

عزیز من، این صنعت سینما نیست که قدرتمنده، ما هستیم که ضعیفیم.

چیزهای کوچک اند که نشان می‌دهند هرکس چه جور آدمی است، مثلا چیزهایی که هرکس توی جیبش دارد.

یکی از معماهای ادبیات این است که موضوع و امر شخصی آنگونه که هم توسط نویسنده و هم خواننده درک می شود، جایی خارج از کالبد هر دوی آنها روی یک جور صفحه واقع شده است.