بریده‌ کتاب‌های فاطمه خوران🇮🇷🇵🇸

همه اشتباه می‌کنیم. مهم اینه که نذاریم اشتباهاتمون برامون تصمیم بگیرن.

کاری که انجام شده، شده. چه کردهی خودت باشد و چه کرده‌ی دیگران. تو نمی توانی آن را تغییر دهی. اما کاری که نشده، نشده. در آن هم امید هست هم خطر. هر دو باهم هستند.

هدیه‌ی خدا به تو عقل و اراده است. حالا باید خودت راهت را بسازی.

نیش و کنایه سلاح زخم‌خورده‌هاست.

فرصت شکست دادن دشمن به دست خود او ایجاد می‌شود.

در کتاب‌های تاریخ نوشته است که شاه‌ها و دوک‌ها و ژنرال‌ها جنگ را شروع می‌کنند. باور نکنید. ما جنگ را شروع می‌کنیم‌. من و شما؛ هر باری که رو برمی‌گردانیم، سکوت می‌کنیم، مداخله نمی‌کنیم، سازش می‌کنیم. همیشه خیلی سریع کار نادرست، کار بزدلانه و کار راحت‌تر را انجام می‌دهیم و در حالی که داریم با عجله می‌رویم به خودمان می گوییم تمام شد. و دیگر کاری با آن نداریم. اما شاید کار آن با ما تمام نشده باشد .

خیال هدف داشتن برای داشتن جمعیتی با ثبات روانی لازم است.

انسان‌ها به چیزی فراتر از فقط درآمد نیاز دارند. آن‌ها نیاز دارند مفید و کارآمد باشند یا دست کم مشغول کاری باشند؛ حتی اگر کاری که انجام می‌دهند هیچ فایده‌ای به حال جامعه نداشته باشد.

یه آدم باهوش محکم‌ترین ضربه‌اش رو در انتهای مبارزه وارد می‌کنه... یعنی زمانی که حریفش در ضعیف‌ترین وضعیته.

وقتی می‌ترسی، و با وجود ترس کارت را انجام می‌دهی، عملت شجاعانه است.

جین پرسید: «وقتی کسی رو که دوست داری از دست می‌دی چه حسی داره؟» گفتم: «تو هم می‌میری. بعد منتظر می‌مونی تا بدنت بفهمه که مردی.» جین گفت: «الان تو داری همچین کاری می‌کنی؟ منتظری بدنت بفهمه؟» گفتم: «نه. یعنی دیگه نه. آخر سر یادت می‌ره و مشغول زندگی می‌شی. ولی زندگی متفاوتی رو ادامه می‌دی.»

تعریف و تمجید همیشه کار خوبی است؛ خصوصا در بحران.

توی کل تاریخ نوعِ بشر هیچ وقت ارتشی نبوده که بخش دو بیشتر از حداقل لازم برای جنگیدن با دشمنش تجهیزات برده باشه. جنگ هزینه داره. هزینه‌ی پولی داره، هزینه‌ی جونی داره؛ هیچ تمدنی منبع لایزال این پول و جون نیست. در نتیجه وقتی می‌جنگید نباید اسراف کنید.

بعضی‌ها می‌خوان به شهرت برسن که بتونن دنیا رو عوض کنن و بعضی‌ها برای اینکه دنیا رو به بند بکشن.

ما از کسانی که به آن‌ها آسیب زده‌ایم می‌ترسیم، حتی زمانی که قدرت‌مان از آن‌ها بیشتر است.

آنچه را که ما فاقد آنیم ایمان و قدرت ایمان نیست، بلکه عدم معرفت درست و منطقی و علمی به مسایلی است که بدان ایمان داریم.

وقتی دیگر چیزی وجود نداشت که آدم واقعاً اشتیاقش را داشته باشد، معنای زندگی در گذران آن خلاصه می‌شد. گذران ابدی.

شایعه‌ها به هیچ منطقی جز منطق خودشان نیاز نداشتند.

علم روانپزشکی برخلاف طب داخلی که با جزء جزء اعضاء بدن سر و کار دارد، با کل انسان ـ با تمامیت افکار، احساسات و اعمال او مربوط است.

عاشق شدن راحت و عادی است، اما درک کردن به آن راحتی‌ها پیش نمی‌آید.