بریده‌های کتاب زهرا

آقایان! شاهزاده می‌گویند که زیبایی دنیا را نجات خواهد داد! و من می‌گویم که شاهزاده چون عاشق است، چنین افکار خوش‌بینانه ای دارد. آقایان! شاهزاده عاشق است.

اساس کار قلب آدمی است و بقیه مهمل است. عقل هم البته لازم است و شاید از همه مهم‌تر باشد. پوزخند نزن آگلایا! ضد و نقیض نمی‌گویم. انسان خوش‌قلب ولی فاقد عقل همان اندازه احمق است که انسانی عاقل ولی سنگ‌دل. این حقیقتی است کهن. من احمقی هستم که قلب دارم ولی عاقل نیستم؛ اما تو احمق عاقلی هستی که قلب نداری. بنابراین هر دو رنج می‌بریم و هر دو بدبخت هستیم.

معلوم شده بود شرارت چیز بزرگی نیست. از آن امپراتوری های پوزخند بر لبی نبود که برنامه هایی برای فتح جهان در ذهن دارند. از آه اهریمنان پر سر و صدایی نبود که تاریکی های فراسوی جهان نقشه می کشند. شرارت مردان پستی بود که کارهای پستی را به دلایل پست انجام می دادند. خودخواهی بود و بی توجهی و اتلاف. بداقبالی بود بی لیاقتی و حماقت. خشونتی بود جدای از وجدان یا منطق. معیارهای بالا بود با روش های حقیر.

نامطمئن بودن راه ما ما را در سراسر زندگی آزرد. چه بگویمت؟ هر انتخابی، اگر به آن بیندیشیم هولناک است.

هیچ جادویی توی کتاب‌ها نیست. فقط حرف‌های توی کتاب‌هاست که جادوییه. جادوی کتاب‌ها اینه که تکه‌های دنیا رو برای ما به هم وصل می‌کردن و یه کل می‌ساختن.

همه‌ی ما، برخلاف چیزی که توی قانون اساسی اومده، آزاد و برابر به دنیا نمی‌ آییم؛ برابر می شیم . هرکسی می‌شه تصویر آدم های دیگه؛ اون وقت همه خوشحالن، چون دیگه هیچ کوهی نیست که جلوش احساس حقارت کنن و خودشون رو باهاش مقایسه کنند.

برخی نویسندگان این اصطلاح را به کار میبرند: «عذاب وجدان روح آدم را می خراشد.» من این اصطلاح را خیلی مناسب نمی دانم. ببر هم آدم را نمی خراشد، می‌بلعد.

چیز فوق العاده ای در بی مرگ بودن نیست؛ به جز انسان، همه موجودات بی مرگ‌اند، زیرا هیچ چیز از مرگ نمی دانند. آنچه الهی، وحشتناک و غیرقابل فهم می نماید، این است که خود را بی مرگ بدانیم. من به این نکته پی برده ام که به استثنای اعتقادات مذهبی، ایمان به بی مرگ بودن خود، بسیار نادر است. یهودیان، مسیحیان و مسلمانان، همه از ایمان به جاودانگی داد سخن می دهند، اما اهمیتی که به قرن اول زندگی می دهند، ثابت می کند که آن ها در واقع فقط همین صد سال را باور دارند، زیرا بقیه زمان را تا ابدیت صرف تنبیه یا پاداش آنچه شخص در این زندگی انجام داده، می کنند.

-وقتی تصمیم رو به عهده ی خود مردم بزاری، این جوری میشه. کیتای سر به نفی تکان داد: نه. وقتی تموم مردان شجاع رو بکشی و بزاری بزدل ها تصمیم بگیرن، این جوری می شه.