آقایان! شاهزاده می‌گویند که زیبایی دنیا را نجات خواهد داد! و من می‌گویم که شاهزاده چون عاشق است، چنین افکار خوش‌بینانه ای دارد. آقایان! شاهزاده عاشق است.

اساس کار قلب آدمی است و بقیه مهمل است. عقل هم البته لازم است و شاید از همه مهم‌تر باشد. پوزخند نزن آگلایا! ضد و نقیض نمی‌گویم. انسان خوش‌قلب ولی فاقد عقل همان اندازه احمق است که انسانی عاقل ولی سنگ‌دل. این حقیقتی است کهن. من احمقی هستم که قلب دارم ولی عاقل نیستم؛ اما تو احمق عاقلی هستی که قلب نداری. بنابراین هر دو رنج می‌بریم و هر دو بدبخت هستیم.

معلوم شده بود شرارت چیز بزرگی نیست. از آن امپراتوری های پوزخند بر لبی نبود که برنامه هایی برای فتح جهان در ذهن دارند. از آه اهریمنان پر سر و صدایی نبود که تاریکی های فراسوی جهان نقشه می کشند. شرارت مردان پستی بود که کارهای پستی را به دلایل پست انجام می دادند. خودخواهی بود و بی توجهی و اتلاف. بداقبالی بود بی لیاقتی و حماقت. خشونتی بود جدای از وجدان یا منطق. معیارهای بالا بود با روش های حقیر.

نامطمئن بودن راه ما ما را در سراسر زندگی آزرد. چه بگویمت؟ هر انتخابی، اگر به آن بیندیشیم هولناک است.