بریده‌های کتاب dina:)

ترس،دردناک تر از دردی است که مارا می‌ترساند.

ولی کاش توی دنیا هیچ اتفاق بد و دردناکی نمی افتاد.

درست زمانی که احساس میکنیم به خطوط آخر قصه مان رسیدیم،دست سرنوشت،کتاب عمرمان را ورق میزند و فصلی تازه پیش رویمان می‌گشاید.

وظیفه‌ای که روی دوش همه باشد،انگار روی دوش هیچ کس نیست.

عشق ما قوی تر و غنی تر از عشق است. پس مردگانتان را به خاک بسپارید و برخیزید که فردا حتی اگر پرواز کند از چنگ ما نمی تواند گریخت که ما گم نشدیم نه! از نو در قالبی دیگر شکل گرفته ایم...

گریستم. خاک را به ارث بردم و به‌دست دشمنش دادم اما سواری شمشیر به دست که به سمت قتلگاه میرفت،گفت:《اگر کسی نبود راه را ببندد و تا نیمروز شکستشان دهد راه را با پیکر هامان میبندیم.》

کسی که کتاب نمی خواند تنها یک بار زندگی می‌کند و کسی که می خواند،بارها و بارها...

یک خواهش نگفته سکینه است که عالمی با آن برابری نمی کند.

بابا خوب نشده،عوض شده،خیال می‌کند خوب شده.خوب شدن با عوض شدن فرق دارد.

شاعر هیچ نمی داند جلو تر چه اتفاقی خواهد افتاد و به همین سبب هر بیت یا سطر جدید غافلگیرش می‌کند.

نویسنده صرفا کسی نیست که می‌نویسد؛کسی است که نوشتن برایش تنها شکل هویت شده است.

ولی فکرش را بکنید اگر همه عاقل بودند،چه دنیای کسل کننده ای میشد.

روز بعد،روز عروسی آنها بود و در ساحل ارغوانی و مه گرفته ی بندر فور ویندز،خانه رؤیایشان انتظارشان را می‌کشید.