بریده‌های کتاب b.rabbani

وقتی بعد از چند سال تلاش توانستیم سلول بنیادی تولید کنیم، سریع رفتم به نمازخانه کوچک و دو سه متر مربعی کنار آزمایشگاه سجده شکر کردم. وقتی موفقیتی به دست می‌آورید می‌توانید همان لحظه یا بعدش سجده شکر بگذارید، یا دو رکعت نماز شکر به جا آورید. همین کار کوچک باعث بزرگتر شدن بام شما برای دریافت لطف خدا می‌شود. (دکتر حسین بهاروند)

وجدان سرودن منظومه‌ای درباره‌ی وجدان انسانی، هرچند فقط راجع به یک فرد باشد و گرچه این فرد از پست ترین افراد آدمی به شمار رود، عبارت از گردآوردن همه حماسه ها در یک حماسه عالی و قاطع است. وجدان، مرکز اختلاط اوهام ، علائق و ابتلائات، کوره‌ی احلام و کنام افکاری‌ست که شخص از آنها شرم دارد. این جولانگاه سفسطه هاست. این عرصه ی جدال سوداهاست.

شب پیش از خفتن گفت:" هرگز نه از دزدان بترسیم نه از آدمکشان. اینها خطرات بیرونیند، خطرات کوچکند، از خودمان بترسیم. دزدان واقعی حرف های بی دلیل ما هستند. آدمکشان واقعی نادرستی های ما هستند. مهالک بزرگ در درون ماست. چه اهمیت دارد آنچه سرهای ما را یا کیسه پولمان را تهدید می کند؟! نیندیشیم جز در آنچه روحمان را تهدید می کند."

گریه گریه چه نعمتی است واقعا! گمان می برم که اگر خداوند، صدهزار گونه خنده می آفرید اما رسم اشک ریختن را نمی آموخت، قلب، حتی تاب ده روز تپیدن را هم نمی آورد. گریه، چه نعمتی است واقعا برای آنکس که قلبی دارد.

تاریخ را از نو باید نوشت تمام تاریخ را و تاریخی باید نوشت متکی به حق و حقیقت ، و بیانگر پویندگی واقعیت. تاریخی که ستمگران را به راستی ستمگر و ستم دیدگان را به واقع ستم دیده نشان بدهد تاریخی که آرمانی پیش رو داشته باشد و انسان را به ساخت درست آینده برانگیزد. تاریخ را از نو باید نوشت نه آنگونه که تاریخ نویسانِ نوکرِ دربارها و تاریخ نویسان مطیع اوامر اجانب نوشته‌اند بل آنگونه که حس شود قلم در دست مردم آگاه و دردشناس کوچه و بازار بوده است. تاریخ را از نو باید نوشت و آنگونه باید نوشت که انسان را در لحظه‌های درد و مصیبت به کار آید در لحظه‌های فشار ستمگران و نامردان در لحظه‌های سلب آزادی از آزادی خواهان راستین.

هدف علم تلاش دائمی است برای نزدیک تر شدن به هدفی که هرگز رسیدن به آن ممکن نیست. ماهیت این هدف چنان است که قابل وصول نیست. چیزی است ماورای فیزیکی و چون چنین است هر پیشرفتی هم که حاصل شود دور از دسترس است. تملک حقیقت نیست که برای پژوهنده شادی می آورد، بلکه تلاش برای رسیدن به حقیقت شادی آور است.

اخلاق یک شکفتگی حقایق است. سیر و سلوک به عمل منتهی می‌شود. کمال مطلق باید عملی باشد. ایده آل باید برای روح آدمی قابل استنشاق، قابل ادراک و قابل خوردن باشد. همین ایده آل است که حق دارد بگوید: بگیرید این گوشت من است این خون من است.* عقل یک آیین مقدس است. به این شرط است که می‌تواند به منزله یک عشق بی‌حاصل به علم نباشد و اسلوب واحد و عالی پیوستگی بشر گردد و فلسفه را به مقام دیانت رساند. فلسفه نباید مانند یک پیش آمدگی ساختمان باشد که روی نمای اسرار، فقط برای تماشا و حظ نظر ساخته شده باشد و حاصلی جز خوش آمدن حس کنجکاوی نداشته باشد. به هر صورت ما هم در آن حال که بسته افکارمان را برای موقع دیگر می‌گذاریم به بیان این نکته اکتفا می‌کنیم که ما نه آدمی را مبدا حرکت و نه ترقی را هدف می‌شماریم جز به وسیله این دو نیرو که به منزله دو موتورند و عبارتند از: معتقد بودن و دوست داشتن ترقی هدف است، ایده‌آل سرمشق اعلاست. ایده آل چیست؟ خداست... ایده آل، کمال مطلق، کمال اتم، لانهایه؛ کلمات متشابه. پ.ن: * از سخنان عیسی مسیح است.

بین منطق انقلاب و حکمتش اختلاف وجود دارد، که منطقش ممکن است به جنگ انجامد، اما حکمتش جز به صلح منتهی نخواهد شد.