بریده‌ای از کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو

اخلاق یک شکفتگی حقایق است. سیر و سلوک به عمل منتهی می‌شود. کمال مطلق باید عملی باشد. ایده آل باید برای روح آدمی قابل استنشاق، قابل ادراک و قابل خوردن باشد. همین ایده آل است که حق دارد بگوید: بگیرید این گوشت من است این خون من است.* عقل یک آیین مقدس است. به این شرط است که می‌تواند به منزله یک عشق بی‌حاصل به علم نباشد و اسلوب واحد و عالی پیوستگی بشر گردد و فلسفه را به مقام دیانت رساند. فلسفه نباید مانند یک پیش آمدگی ساختمان باشد که روی نمای اسرار، فقط برای تماشا و حظ نظر ساخته شده باشد و حاصلی جز خوش آمدن حس کنجکاوی نداشته باشد. به هر صورت ما هم در آن حال که بسته افکارمان را برای موقع دیگر می‌گذاریم به بیان این نکته اکتفا می‌کنیم که ما نه آدمی را مبدا حرکت و نه ترقی را هدف می‌شماریم جز به وسیله این دو نیرو که به منزله دو موتورند و عبارتند از: معتقد بودن و دوست داشتن ترقی هدف است، ایده‌آل سرمشق اعلاست. ایده آل چیست؟ خداست... ایده آل، کمال مطلق، کمال اتم، لانهایه؛ کلمات متشابه. پ.ن: * از سخنان عیسی مسیح است.