بریده‌های کتاب علیرضا کوچک‌پور

اگر در ماه رجب بعد از هر نماز دعای "یا من ارجوه لکل خیر" را با حضور قلب بخوانی و بعد از خارج شدن از مسجد، سراغ کسب روزی یا تربیت فرزندان یا کشاورزی یا حل مشکلات زندگی یا درمان بیماری بروی، در این صورت این دعا به تو یاد می دهد که ●●● ای انسان، بیش از حد به سعی خود متکی نباش ●●●

انسان از کارش، به اندازه‌ی بصیرتش بهره می‌برد.

منشا بسیاری از رذایل، ضعف و سستی است که با تقرب به خداوند زدوده می شود.

آنچه مرا به بحث برمی‌انگیزاند، صورت مخدوشی است که به عبادات در اسلام داده شده است؛ گویی نماز و روزه مالیاتی است که مسلمان باید تقدیم خداوند کند. این صورت مخدوش از نماز که بار مسئولیت را سنگین می‌کند، میل و رغبت آزادی‌خواهانه‌ی انسان را به نماز از بین می‌برد، و نماز را کاری ناخوشایند جلوه می‌دهد.

و آن‌کس که در دنیا از خدا نترسد، آن‌گاه که قیامت برپا شود در امان او نخواهد بود. و من از خدا می‌خواهم که در دنیا از او بترسم تا آخرت را در امان او باشم...

خواندن و نوشتن از نیروبخش‌ترین مراقبه‌هایی هستند که آدمی تاکنون یافته است.

با تمرکز روی تجربیاتمان از زاویه‌دید راوی‌ای که باید داستان خلق کند، ثبت خاطرات روزانه بین ما و تجربیاتمان فاصله می آفریند.

اگر خود را به حضور در مکان‌های جدید وادار کنید؛ [...] دست‌آخر به‌ناچار کمی بیشتر بر فضای بیرون از ذهنتان متمرکز خواهید شد.

گاهی انجام دادن کارهایی که از آنها وحشت داشتم، و به سلامت فارغ شدن از آنها، بهترین نوع درمان از آب در می‌آمد.

[آیه‌ی 45 سوره مائده] آیه‌ی بسیار ظریفی است. معلوم می‌شود قومی که ارتداد پیدا کرده و خداوند می‌خواهد قوم جایگزین آن را بیاورد قومی است که محبت را از دست داده. ای اهل ایمانی که مرتد شده‌اید، درواقع محبت را از دست داده‌اید، محبت به خدا، به اهل بیت، به مردم و به مساکین را ازدست داده‌اید. خداوند قومی را جایگزینتان می‌کند که [...] "اهل محبت هستند و نسبت به مومنین ذلول‌اند".

اخوت ضعیف است. نمی‌گوییم نیست؛ هست، اما ضعیف است. به‌اندازه‌ای که این اخوت شکل بگیرد، تشکیلات ما هم قوی‌تر می‌شوند.

اگر تفکر نکنیم عزاداری‌های ما هم خرافه‌گری‌اند.

اگر هر انسانی، به اندازه‌ی شما خودش را زیر ذره‌بین قرار دهد، برای انزجار از خود یک دلیل پیدا خواهد کرد.

امام صادق(ع): کسی که واقعا به یاد خداوند باشد مطیع محسوب می‌شود و کسی که غافل باشد گنه‌کار و اطاعت کردن نشانه‌ی هدایت شدن است و معصیت نشانه‌ی گمراهی و اصل اطاعت و گمراهی از ذکر و غفلت ناشی می‌شود.

غفلت عامل همه‌ی شقاوت‌ها و گناه منشاء همه‌ی ضلالت‌هاست.

بسیاری وقتها انسان عقلا یک چیزی را ادراک می‌کند لکن چون باورش نیامده تبعیت نمی‌کند؛ آن وقتی که باورش بیاید تبعیت می‌کند. "ایمان" عبارت از این باور است. علم به پیغمبر فایده ندارد، ایمان به پیغمبر فایده دارد.

تمام عیب‌ها از تعلقات حاصل شود.

این از خصائص عبد است که همیشه نسبت به عاقبت خود نگران است. حتی اگر این عبد علی(ع) باشد که قسیم الجنه و النار است، حتی اگر این عبد علی(ع) باشد که در خانه کعبه به دنیا آمده است و محبت او جواز عبور از پل صراط است.

یکی از راه‌های نفوذ شیطان در قلب انسان اين است که قلب سخت شود، یعنی اهل بکا نباشد.