بریده‌های کتاب علیرضا کوچک‌پور

این‌ها در رنج، راحت هستند و دیگر به انتظار موقعیت‌های خوب نیستند؛ که فهمیده‌اند باید در هر موقعیت، کاری کرد و بهره‌ای برداشت. به‌جای موقعیت و امکانات، به موضع‌گیری‌های مناسب روی آوردند.

طلب ما، به اندازه‌ی طالب است، نه درخور مطلوب.

باید ترکیبی کار کردن و جمع اضداد بودن را یاد بگیری. مثلا باید یاد بگیری که وقتی دلت گرفته لبخند بزنی. جمع اضداد بودن است که آدم را رشد می‌دهد.

نفسِ علاقه‌مندی و تعلق، افتقار [فقر و بیچارگی] است.

هان، ای دل غافل از خواب برخیز و مهیای سفر آخرت شو 《فَقَد نُودِیَ فیکُم بِالرَّحیل》 صدای رحیل و بانگ کوچ بلند است. عُمّال حضرت عزرائیل در کارند و تو را در هر آن به سوی عالم آخرت سوق می‌دهند و باز غافل و نادانی.

حق تعالی 《ستّار》 است، ولی 《غیور》 هم هست، 《ارحم الراحمین》 است، ولی 《اشدّ المعاقبین》 هم هست. ستر می‌فرماید تا وقتی از حد نگذرد. ممکن است خدای نخواسته این کار بزرگ و این رسوایی ناهنجار غیرت را بر ستر غلبه دهد.

برهان اقامه کردن بر وجود خدای تبارک و تعالی کافی نیست، ایمان باید بیاورد انسان؛ قلب را باور بیاورد و خاضعش کند برای او. اگر ایمان آمد همه چیز دنبالش است.

این همه ذکر خدا می‌کنید و می‌شنوید، آیا کو آن ترس که علامت مومن است؟ البته قلبی که وجدان عظمت و جلال حق نکرده، و کبریا و علوّ شان حق در آن وارد نشده، از ذکر حق ترسان نشود.

باید از خودم دور بشم، خیلی دور بشم؛ باید از این هندسه معینی که زندگی‌م رو ساخته خیلی دور بشم.

اگر در ماه رجب بعد از هر نماز دعای "یا من ارجوه لکل خیر" را با حضور قلب بخوانی و بعد از خارج شدن از مسجد، سراغ کسب روزی یا تربیت فرزندان یا کشاورزی یا حل مشکلات زندگی یا درمان بیماری بروی، در این صورت این دعا به تو یاد می دهد که ●●● ای انسان، بیش از حد به سعی خود متکی نباش ●●●

انسان از کارش، به اندازه‌ی بصیرتش بهره می‌برد.

منشا بسیاری از رذایل، ضعف و سستی است که با تقرب به خداوند زدوده می شود.

آنچه مرا به بحث برمی‌انگیزاند، صورت مخدوشی است که به عبادات در اسلام داده شده است؛ گویی نماز و روزه مالیاتی است که مسلمان باید تقدیم خداوند کند. این صورت مخدوش از نماز که بار مسئولیت را سنگین می‌کند، میل و رغبت آزادی‌خواهانه‌ی انسان را به نماز از بین می‌برد، و نماز را کاری ناخوشایند جلوه می‌دهد.

و آن‌کس که در دنیا از خدا نترسد، آن‌گاه که قیامت برپا شود در امان او نخواهد بود. و من از خدا می‌خواهم که در دنیا از او بترسم تا آخرت را در امان او باشم...

خواندن و نوشتن از نیروبخش‌ترین مراقبه‌هایی هستند که آدمی تاکنون یافته است.

با تمرکز روی تجربیاتمان از زاویه‌دید راوی‌ای که باید داستان خلق کند، ثبت خاطرات روزانه بین ما و تجربیاتمان فاصله می آفریند.

اگر خود را به حضور در مکان‌های جدید وادار کنید؛ [...] دست‌آخر به‌ناچار کمی بیشتر بر فضای بیرون از ذهنتان متمرکز خواهید شد.

گاهی انجام دادن کارهایی که از آنها وحشت داشتم، و به سلامت فارغ شدن از آنها، بهترین نوع درمان از آب در می‌آمد.

[آیه‌ی 45 سوره مائده] آیه‌ی بسیار ظریفی است. معلوم می‌شود قومی که ارتداد پیدا کرده و خداوند می‌خواهد قوم جایگزین آن را بیاورد قومی است که محبت را از دست داده. ای اهل ایمانی که مرتد شده‌اید، درواقع محبت را از دست داده‌اید، محبت به خدا، به اهل بیت، به مردم و به مساکین را ازدست داده‌اید. خداوند قومی را جایگزینتان می‌کند که [...] "اهل محبت هستند و نسبت به مومنین ذلول‌اند".