عبادت یا عبودیت، سخنان امام موسی صدر طی ماه های شعبان، رمضان، ذی القعده و ذی الحجه سال 1349 شمسی هست که به اقتضای این ماه ها و مناسبت های معنوی شون به موضوع عبادت و عبد بودن پرداخته.
انسجام این کتاب از بقیه کتاب هایی که از این مجموعه خوندم بیشتر بود. خود مولف توی مقدمه گفته که با چه نخ تسبیحی این سخنرانی ها رو کنار هم قرار داده. از این جهت خوندن مقدمه هم کمک کرد که مطالب توی ذهنم انسجام داشته باشن.
کتاب از ماه شعبان و توجه به محتوای صلوات شعبانیه شروع می شه و ماه رمضان و شب های قدر و شهادت حضرت امیر(ع) و ماه ذی القعده و ایام حج رو در بر می گیره.
جدا از سخنرانی ها، گزارشی که امام موسی صدر از سفر حج شون داده بودن و همینطور پیام های امام موسی صدر به مناسبت عید قربان و غدیر که اون سال با کریسمس همزمان شده بود خیلی برام جالب بودن.
ترکیب معنویت و سلوک شخصی و فردی انسان به خدا با دعوت به مسئولیت های اجتماعی و آمادگی برای فداکاری و آباد کردن وطن توی این سخنرانی ها و پیام ها هم جالب توجه و تفکر بود.
مثل همه کتاب های این مجموعه کتاب خوبی بود؛ اما جدا از اون به خاطر ماهیت معنویت-که عرصه ایه که توش انسان با واقعیت خودش رو در رو می شه-پر تلنگر و به درد بخور هم بود.