بریده‌های کتاب احمدرضا بیابانی

در نبرد میان زور و فکر، فکر همیشه پیروز است

تنها گروهی می تواند حاکمیتی بر پا کند که بتواند روی تایید حکومت شوندگان حساب کند. کسی که می خواهد ایده های خود را حاکم بر دنیا ببیند، باید بکوشد حاکمیت بر افکار ادم ها را به دست آورد.

زندگی نیز جدی و اندوهگین است. ما را به این دنیای شگفت انگیز می آورند. این جا یکدیگر را می بینیم، با هم دوست و آشنا می شویم و لحظه ای کوتاه با هم سرگردان پرسه می زنیم. سپس همدیگر را از دست می دهیم و ناگهان ناروا با همان شتابی که امده بودیم می رویم .

تمام انچه برایش زندگی کرده ای و میکنی دروغ است و فریبی که زندگی و مرگ را از تو پنهان میدارد

اما هوش رباتر از رنج های جسمانی دردهای روحی او بود ، چنان که عذاب اصلی اش همین درد های روحی بود.

چنین است رسم سرای سپنج یکی زو تن اسان و دیگر به رنج برین و بر آن روز هم بگذرد خردمند مردم چرا غم خورد

پسر گر به جاه از تو برتر شود هم از رشک مهر تو لاغر شود

انکه با هیولا دست و پنجه نرم می کند باید بپاید که خود در این میانه هیولا نشود. اگر دیری در مغاکی چشم بدوزی ، آن مغاک نیز در تو چشم میدوزد. فریدریش نیچه

برای ما چیزی که مهمه حقیقت نیست ، عدالته......

من بیشتر خوشم می امد با یک نفر دوست یا اشنا حرف بزنم تا با خدا ، با قادر متعال! چون خدا از سر من زیاد بود

شاید از انجایی که همه روابط من با دنیای زنده ها بریده شده ، یادگار های گذشته جلویم نقش می بندد......

شاه باید هرچه کمتر به رعایای خود بدهد ، چون که به سود او نیست که مردم ثروت و ازادی داشته باشند ، چون ثروت و ازادی مردم را در برابر ستم و بیداد سرکش میکند ، در حالی که فقر مردم شکیبا میکند و روح سرکشی را در ایشان میکشد .

پادشاهان همواره بحق یا به ناحق در پی به چنگ اوردن سرزمین های تازه اند به جای آنکه در اندیشه شیوه بهتر فرمانروایی بر آنچه هم اکنون دارند باشند.

هیچ وقت تصور نمی کرد اخرین فرد زنده زندگی خودش باشد

ایا دانشی مرد بسیار هوش همه چادر ازمندی مپوش که تخت و کُلَه چون تو بسیار دید چنین داستان چند خواهی شنید چه جویی از این تیره خاک نژند که هم بازگرداندت مستمند که گر چرخ گردان کشد زین تو سر انجام خشتست بالین تو

آن که در سرمای زمستان ، بی پوشاک در خانه فاقه زده اش نشسته و کودکان معصومش را میبیند که از سرما میلرزند و لب هایشان کبود شده است و اشک بر گوشه چشمانشان افسرده است هرگز خانه و زن و فرزند را همچون بودا در جستجوی اتش خاموش رها نمی کند وی در جستجوی اتش فروزان است که زبانه بزند ، سوزاند و گرم کند

قدرت واقعی همیشه در سخت بودن و صلابت نیست ، بلکه در توانایی انطباق و انعطاف پذیری خود را نشان می دهد.

کنفسیوس به جامعه می اندیشید و لائوتزو به فرد ، او به بیرون و این به درون . زرتشت به زندگی رو میکند و بودا از ان می گریزد او جهان بینی روشن دارد و نگاهی خوشبین و این تاریک و بد بین . زرتشت پیغمبر اتش بر افروخته است و بودا جوینده اتش خاموش.

یک ورقه دیپلم یا لیسانس یعنی چه ? یعنی تصدیق به اینکه صاحب این ورقه ، دوازده سال یا پانزده سال تمام و سالی چهار بار یا ده بار در فشار ترس قرار گرفته و قدرت محرکش ترس است و ترس است و ترس !

که این اسم ها و فرمول ها و سنه ها و محفوظات ، جایی از عمر پر از بیکاری فردای بچه ها را نخواهد گرفت .