بریده‌های کتاب محسن صالحی

ذات تفکر مدرن شکّاک و سخت باور است. انسان مدرن معنای تقدس و رمز و راز غیبی را درک نمی‌کند و به جای آن روش تجربه را جایگزین کرده است.

هدف این نیست که مردم خوب بشوند؛ بل هدف این است که شرایط خوب شدن آنها فراهم بشود. آنگاه آن‌ها هستند که می‌توانند انتخاب کنند و (راه را) اتخاذ کنند ...

زندگی انسان در ارزیابی و سنجش و انتخاب او خلاصه می‌شود.

بی‌ظرفیتی‌ها و نبودِ استقامت؛ علامت نبودِ عشق و علاقه و شناخت انسان و دنیاست. کسی که عشقی ندارد، صبری نخواهد داشت .

ما برای رفاه به این همه استعداد نیاز نداشتیم. ما برای رفاه به انسان‌بودن نیاز نداشتیم.

برای تربیت انسان، برای ساختن بشر باید در او عشقی آفرید که از تمام غریزه ها نیرومندتر باشد و باید در او نیرویی گذاشت که تمام زنجیرها را با خود بردارد و تمام نگهبان‌ها را همراه بکشد.

هنگامی که عشقی بزرگ‌تر دل را بگیرد عشق‌های کوچک‌تر نردبان آن خواهند بود.

آدم کسی است که بر تمام استعدادهایش حکومت دارد و رهبری دارد و به آنها جهت می‌دهد.

آنها که عظمت هستی و خداوند هستی را دیده اند، به هستی قانع نمی‌شوند و حتی از بهشت و تمام هستی آزادانه می‌گذرند که:رِضْوَانٌ مِنَ اللهِ أَكْبَرُ. این روحِ به عظمت رسیده و از مرزها گذشته دیگر با کم ها تحریک نمی شود و با کوچک‌ها اسیر نمی‌شود و جز وظیفه، چیزی در او موج نمی آفریند و شوری نمی آورد.

مراد از تربیت از آهن ماشین ساختن و از بشر آدم آفریدن است. آدم کسی است که بر تمام استعدادهایش حکومت دارد و رهبری دارد و به آنها جهت می‌دهد

زیربنای مسئولیت دارایی است ... دارایی بسیار وسیع‌تر از آگاهی است. کسی که می‌توانسته آگاه باشد و نشده مسئول است !!!

همه آثار وجودی بدن از حرکات و سَکَنات و ادراک کات حسی آن، از آن حقیقتِ به نام روح و نفس ناطقه است و به تعبیر دیگر این همه آثار وجودیِ انسان‌ها اطوار ظهورات و تجلیات آن مبدأ آثار است، و این وحدت و تشخّصِ صورتِ ظاهرِ انسان و ائتلاف اعضا و جوارح؛ همگی از آن گوهر گرامی است.

نیامدی و غمت بارها به من سر زد چو در بر او نگشودم نرفت و بر در زد بنا نبود که دل با غم تو بنشیند همین که نام تو را برد من دلم پر زد گریست با من و از قصه جدایی گفت به سر سلامتی ام ساغری به ساغر زد چو دید در جگرم تیر بی وفایی را برون کشیدش و این بار کارگرتر زد چه کرد عشق تو با من که با هزار ستم دلم هنوز برای غم تو می لرزد

آن هنگام که آیه‌آیه‌های وجود به خواهشی برسند و از اعماق وجود به شکل فریاد برخیزند، خداوند از درون، راه را برای انسان می گشاید؛ اما این گشایش بی تردید همراه با امتحانی دیگر و سنجه‌ای عظیم‌تر است ...

(سید علی ) به قرص ماه نظری انداخت و گفت :《 شنیده‌ای می‌گویند بزرگ‌ترین ترس‌ها را عاشق‌های به عشق رسیده درک می‌کنند؟》

روح، راکبِ بدن و سوار بر آن است. اگر در این دنیا می خواهی روح را به مقصد برسانی، باید بدن را تیمار کنی تا زمین گیر نشود و تو را از راه بازندارد.

اصل ۴۰: انسان بهترین طریق، بلکه تنها طریق برای پی بردن به جهان هستی است.

وقتی روزه گرفتی، حرف نزن! حتی در این حرف‌های معمولی طوری باشید که کم حرف بزنید! وقار روزه‌دار باید چیز دیگری باشد ... در روایت هست روزی که روزه‌دار هستی با روزی که روزه‌دار نیستی کسی که شما را می‌بیند در یک حال نبیند...

از تو تنها عمل نمی‌خواهند. عمل اسکناس است که ارزش ندارد. ارزش آن وابسته به پشتوانه‌ی آن است. مهم عبادت نیست مهم عبودیت است ...