بریده‌ کتاب‌های نازنین‌زهرا زهره‌وند

نه، ما با یهودی‌ها هیچ مشکلی نداریم، با مسیحی‌ها هیچ مشکلی نداریم، با اصحاب ادیان در دنیا هیچ مشکلی نداریم؛ امّا با غاصبان سرزمین فلسطین چرا؛ مشکل داریم.

اینی که گفته میشود ما با مردم اسرائیل هم مثل مردم دیگر دنیا دوستیم! این حرف درستی نیست؛ حرف غیر منطقی‌ای است. مگر مردم اسرائیل کی‌هایند؟ همان کسانی هستند که غصب خانه، غصب سرزمین، غصب مزرعه، غصب تجارت به‌وسیله‌ی همینها دارد انجام می‌گیرد. سیاهیِ لشکرِ عناصر صهیونیسم، همینهایند. نمیشود ملت مسلمان نسبت به افرادی که این جور عامل دست دشمنان اساسی دنیای اسلام هستند، بی‌تفاوت باشد.

آبادسازیِ یک گوشه‌ی گم جهان به دست ما، آبادسازیِ کل عالم است به دست همگان...

بانو! ویرانه‌یی‌ست این جهان، عُمر، کفاف نمی‌دهد که آباد کنیم، غیرت رخصت نمی‌دهد که رها کنیم.

«محسن، قدر این شناختتِ از زندگی بدان. همه‌ٔ اینا رِ گذراندی تا چیزی بفهمی که شاید خیلیا نفهمیده‌ان. عشق همون چیزیه که مولانا رِ مولانا کرد. همون چیزیه که سهروردی ازش مگه. همون چیزیه که عطار مگه، حافظ مگه، سعدی مگه. مطمئنم تو این چیزا رِ بهتر مدانی. ولی بنظرم آدم عاشق عمق حرفای اونا رِ بیشتر مفهمه و بیشتر لذت مبره. عشق زمینی مقدمه‌ای برای رسیدن به عشق‌ها و لذت‌های بالاتره. اگه عاشق شدی، بدان خدا دوستت داشته که این هدیه رِ بهت داده. چون فهم عشق و لذتش نصیب هرکسی نمشه.»

تلاش برای تغییر دنیا یک مشکل داشت و آن هم این بود که تو تنها کسی نبودی که چنین قصدی داشت. به بازی طناب‌کشیِ بی‌پایانی می‌مانست که بازیکنان زورمندی دارد و طناب را نه‌تنها در جهات مختلف تو، بلکه از همه‌سو می‌کشند. حتی اگر موفق می‌شدی در برابر همه‌ی آن عوامل دیگر پیشرفت بکنی، بالاخره زمانی می‌رسید که خواه‌ناخواه تعادلت را از دست می‌دادی.

تشنگی، نام دیگر طلب است. روی دیگر جست و جو! وقتی عطش را در جان خود دریافتی، بدان که مسیر طلب را درست آمده‌ای! عطش، آن است که جرعه‌های نوش، تشنه‌ترت سازند! عطش را دریاب و بگذار در ریشه جانت جاری شود.

آری، به شب بیاموز، رؤیای دیدن روستا را از من بگیرد. و به باد بیاموز، عطر باغ های زردآلو را برایم نیاورد. و به آسمان بیاموز، دیگر نبارد. شاید اگر چنین شود، کشورم را فراموش کنم...