بریده‌های کتاب maneli javadi

جنازه اولین و تنها پسری که قلبم را شکست هیچ وقت پیدا نکردند و هرگز هم پيدا نخواهد شد.

گوش کن چی می گم عوضی از خودراضی اگه مادربزرگم رو بهم پس ندی، به اون خرس قطبی مقدستون سوگند که پا می شم می آم اونجا تک تک دندون هات رو می ریزم توی حلقت.خیال نکن بلوف می زنم.یادت که نرفته من ساحره م؟ "رن"

شن شانه ای بالا انداخت و گفت:《من اون ها رو به جنگ نیاوردم.فقط بهشون گفتم که می خوام به جنگ برم و اون ها هم اگه دلشون خواست، می تونن باهام بیان.》لبخندی زد و چال گونه اش نمایان شد:《این جور که به نظر می آد،هیجده سال زندگی زیر زمین حسابی حوصله آدم رو سر می بره.بیشترشون از خداشون بود که یه مقدار تحرک داشته باشن.》

(بارون)با نیشخند هولناکی گفت:《رن،تو که خیلی باهوشی می دونستی فقط یه فنجون آب برای خفه کردن آدم کافیه؟》 رن با صدای گرفته ای خندید:《چه خوب که فهمیدم با یه فنجون آب هم می تونم بکشمت.》 《حتی در لحظه مرگ هم مغروری.》

《وقتی می ترسی، و با وجود ترس کارت را انجام می دهی، عملت شجاعانه است.》 "کورالاین"

کتابدار پرسید:《کتابخونه از چی درست شده؟》جوری پرسید گویی سوالی دوپهلو کرده است.برفین جواب داد:《از یه عالمه کتاب》او کتابخونه قدیمی شان را با آن نردبان های متحرک و بلند، در ذهنش مجسم کرد.کتابدار سرش را تکان داد:《اشتباهه》بعد کلوچه اش را گاز زد و گفت《از یه عالمه قصه.》

《ما الان وسط یکی از فصل های بد کتاب زندگی هستیم؛ولی همین طور که پیش می ریم فصل های بعدی بهتر و بهتر میشه.》

او به سمت پایین تپه دورگه ها دوید. و برای اولین بار، من به پشت سرم نگاه نکردم.

حتی اگر جادویی باعث شود از آن ها بهتر شوم، هرگز نمی توانم یکی از آن ها باشم. "جود"

《خیلی ها بهش می گن"الهام"ولی به نظرم این کلمه زیادی گمراه‌کننده ست.آدما با شنیدن این کلمه فکر می کنن لابد ایده های درخشان از ناکجا پیداشون می شه، یعنی یهو یه جرقه می زنه و از خلأ یه ایدهٔ درخشان ظاهر می شه؛اما واقعیت اینه که ایده های درخشان توی مغز ما هستن.بعضی وقتا لازمه مدت زیادی باهاشون سروکله بزنیم.به نظرم عنصر تعیین کننده اصلی هم همینه.اینکه آیا به اندازهٔ کافی با ایدهٔ توی ذهنم ور رفته م یا نه.نکته همینه دوست من،تو تموم این مدت کلی با ایده ت سروکله زدی و باهاش ور رفتی.فقط کافی بود یه خواب راحت بکنی و بذاری ایده بیاد جلو و خودش رو بهت نشون بده.》 دالرگات

ساحره ها افسانه ها رو خراب می کنن، سوفی. ساحره ها دروغ می گن تا به پایانی برسن که خودشون میخوان. "آگاتا"

کورالاین آهی کشید و گفت:《نمی خواهم هرچه می خواهم به دست بیاورم.هیچ کس نمی خواهد.اگر هرچه می خواهی به دست بیاوری، دیگر زندگی چه لذتی دارد؟به همین سادگی، دیگر معنایی ندارد.بعد چه می شود؟》