بریده‌ کتاب‌های کەوسەر

بعضی از این عذاب‌های هولناک درد و رنج روحی را از تو دارم.ولی باید تو را ببخشم؛چون نمی‌دانستی چە می‌کنی. وقتی قلبم را ریش ریش می‌کردی،خیال می‌کردی داری بدی‌هایم را ریشە‌کن می‌کنی‌.

مردن کە زحمتی ندارد.اگر زندە بمانی کاری کردی!

مقررات زیاد داریم؛ولی از عدالت و حقیقت خبری نیست.

آخر من هم تو را دوست دارم.بە خاطر همین دوستی درد را تحمل کردم!مگر ممکن بود برای دیگری این کار را بکنم؟بە من چە این کارها.

در ذهن ما پردەی نازکی از فراموشی،بە روی خاطرات کشیدە شدە است.در فرصت معین،این پردەی نازک ناگهان بە کنار رفتە و آنچە در زیر آن پنهان است آشکار می‌گردد.

مردم بە چیزهای ممنوع علاقەی خاصی نشان می‌دهند و از آنها طرفداری می‌کنند.مردم با سائقەی غریزە بە هر تهدیدی تمایل نشان می‌دهند.چیز ممنوع،اشارەای از میوەی ممنوع بهشت است.با عجلەی هرچە بیشتر برای خوردن آن می‌شتابند‌

آنها از دوزخ،بهشتی برای خود ساختە بودند.چنین است معجزەی عشق!

آیا هر خندەای نشانەی شادکامی است؟!

هر قدر افق دید محدودتر باشد،میل و شهوت کمتر است و جاهل در تاریکی مفیدی بە سر می‌برد.جایی را نمی‌بیند و از میل افراطی در امان است.عصمت و تقوا ناشی از جهالت است. هر کس کتاب بخواند فکر می‌کند و تفکر،تعقل را بە دنبال دارد.عدم تعقل،مایەی خوشبختی است.این حقایق،قابل انکار نیست.

خاطرات طفولیت در عواطف و احساسات منعکس می‌گردد؛بە همانگونە کە نوشتەهای تراشیدە شدە در کاغذ نمایان می‌گردد.

هەموو کەس جاری وا هەیە هەست ئەکا ئەوەی لە دڵیا ئەجۆشێ، لە لایەکەوە گەورەترە لەوە کە لە پەیمانەی مێشک و دەروونیا بحەوێتەوە. بەڵام کاتێ ئەیەوێ لە پلووسکی زمانەوە هەڵیڕێژێ و بیخاتە ناو دەفری وشەوە ئەبینێ کە لە وزەدا نییە ناوی دەریا لە گۆزەیەکا جێ بکرێتەوە.

ئەگەر ئادەمیزاد جادووی لە بیر چوونەوەی نەبوایە، چۆن ئەیتوانی لە ژێر باری خەما خۆی ڕاگرێ؟!

بێ دەنگی هی ئەو کەسانەیە کە خەمیان هەیە.

ئێمە تەواوی تەمەنمان نەخش ئەگێڕین و گاهێ لە بیرمان ئەچێتەوە کە خۆمان چین و کێین و چیمان ئەوێ. تەنانەت لە ناو خاووخێزانیشا کەم وا هەیە ڕووبەندەکەمان داڕنین و ببینەوە ئادەمیزادێکی بەڕاستی کە ئەتوانێ بێ ترس بڵێ «خۆشم ئەوێی.»

مردن پارووی گەورەی پێ قووت نادرێ. پیاوانی مەزن بەگەرووی تەنگی مەرگدا ناچن. مەرگ بۆ ئەوان خەوێکی خۆشی ئەبەدییە و گەشتێکە لە ئەسیری لەشەوە بۆ ئازادی گیان.

تەنیا یەک شتە کە هەمیشە تازەیە، کار، کار کە جگە لە ژیان مانایەکی تری نییە. ژیانی بێ کار وەک ڕۆژی بێ بەیان، وەک قەسیدەی بێ تەغەززول، وەک هەمیشە لە جێگایەکا مانەوە وەهایە!

غەریبی زۆر شتت فێر ئەکا. یەکیان ئەمەیە کە بیر بکەیەوە و ڕێگا بدۆزییەوە، بێ ئەوە کەسێک ژێر باڵت بگرێ. غەریبی زیز و مۆن و بێ بەزەیییە، بەڵام فێرت ئەکا کە لەسەر پێی خۆت ڕاوەستی و پاڵ بەکەسێکی ترەوە نەدەی.

مناڵ ئەوەی باشە کە نازانێ فریودانی خەڵک چییە. خەڵک بەچاو ئەڕوانن، بەلێو پێئەکەنن و بەزار ئەدوێن، لە کاتێکا ئەو هەموو ئەمانە بەدڵ ئەکا.

شارەکەت، ئاسکە جوانەکەم تەسکە بۆ ئەوین و بۆ خەفەت هەراو!

واقعییەت ئەو شتەیە کە ئێستە هەیە. چ باش بێ، چ خراپ. چ جوان بێ، چ دزێو. حەقیقەت ئەگونجێ ئێستە نەبێ، بەڵام ئەگەر هەبوو جوانە؛ ئەوپەڕی پاکی و باشییە. باشی لە ڕاستییا مانایەکی ترە لە حەقیقەت. واقعییەت ئەمەیە کە هەژاری و برسییەتی و شەڕ لە جیهانا هەیە. بەڵام ئاخۆ ئەوانە بۆ هەمیشە پێویستن؟ حەقیقەت ئەمەیە کە نەخێر پێویست نین!