بریده‌ کتاب‌های فاطمه باقریان

هلیا!برای دوست داشتنِ هر نَفَسِ زندگی، دوست داشتنِ هر دَمِ مرگ را بیاموز و برای ساختن هر چیزِ نو ، خراب کردن هر چیزِ کهنه را و برای عاشقِ عشق بودن ، عاشقِ مرگ بودن را.

جوان ، اشتباه می کند و جهان را به پیش می راند . پیر ، خطا نمی کند و دنیا را به جانب ِ توقّف می کشاند.

و انسان ، اگر گهگاه ، با تمامیِ نیروی خود زار نزند ، انسان نیست سنگ است .

هیلده عزیز ، اگر مغز انسان چنان ساده می بود که ما از آن سر در می آوردیم ، هنوز چنان احمق بودیم که هیچ از آن سر در نمی آوردیم .

برف شاخه ها را خم کرده بود و در بارش بعد حتما می شکستشان. آدم ها هم مثل درخت ها بودند . یک برف سنگین همیشه بر شانه های آدم وجود داشت و سنگینی اش تا بهار دیگر حس می شد . بدیش این بود که آدم ها فقط یک بار می مردند و همین یک بار چه فاجعه ی دردناکی بود .

تفاوتی میان یک تهرانی خوب یک ترکمن خوب و یک بلوچ خوب وجود ندارد