بریده‌های کتاب دراکو

با دهان های گشاده مرا نظاره کردند، مانند شیری گرسنه و غران. مانند آب از درون جاری شدم و تمام استخوان هایم از مفصل رها شدند: قلبم به سان موم شد؛ در میان روده ام آب شد، نیرویم مانند سفالی خشکید و زبانم بر روی آرواره هایم شکاف خورد و اینگونه در خاک مرگ فرو رفتم!

اوستین پرسید:«فکر میکنی بهشت هست؟» «باید باشه.» «چرا؟» «دور و برت رو نگاه کن... میدونیم جهنم وجود داره، پس تعادل باید یه جایی برقرار بشه!»

«اگه خدا بخواد، ممکنه.» «و اگه خدایی وجود نداشته باشه؟» «در اون صورت ما فقط یه مشت خاک و حیوون وحشی هستیم و دیگه چرا باید مهم باشه؟»

اندوه سنگین ترین چیزیه که هر آدمی باید تنهایی تحملش کند!

اگر چیزی به طرز غیر قابل باوری خوب باشد حتما یک فریب است...

باید عقیده مونو واسه خودمون نگه داریم:)

دیگران خانواده ی تو نیستند و فقط خانواده ات حقیقت را به تو می گویند:)

سرنوشت تو هنوز قطعی نشده؛ حتی در سیاه ترین شب ها هم ستاره ای می درخشد، زنگی به صدا در می آید و. راهی برایت آشکار می شود.

«اشتباه میکنی!من به هر بازی ای تن نمیدم.بعضی وقت ها کسایی که فکر میکنن برنده شدن،بزرگترین بازنده ها هستن.»

او به ناامیدی عادت داشت...

وقتی چیزی از دست میره، پیروزی وجود نداره!

وقتی خشمی که به او زندگی می داد دلیلش را از دست داد، بدن و روح ساحره ناپدید شد؛ او قربانی همدردی بود!

محمود به شکلی که ایران بالای قبر میروند، ایستاد و شروع کرد میله ای را به تختش بزند، تق تق میزد و میگفت: ای مایکل دق تو مارا کشت.

نام نیک، نام نیکم را به باد دادم. شرافتم، یعنی آن قسمت از وجودم را که جاودانی بود از دست دادم و آنچه باقی مانده است حیوانی است!

کدام سینه پاک هست که گاهی گمان‌های ناپاک در آن راه نیابد؟

تقدیم به مادرم؛ کسی که همیشه حواسش بود شکمم سیر و کتاب در کتابخانه ام موجود باشد... «فردریک بکمن»

کاش زندگی اش طوری بود که لازم نبود برای انتخاب هایش بهای سنگینی بپردازد.

نویسنده جهانی است که در بدن انسان اسیر شده است... ♡ویکتور هوگو♡

«دشمن دارید؟ چه خوب! معلوم است یک زمانی توی عمرتان به خاطر چیزی جنگیده اید.» 🖤وینستون چرچیل🖤

ولنسی به نرمی گفت: اگر مرگی در کار نبود؛ چه کسی میتوانست زندگی را تحمل کند؟؟