بریده‌های کتاب بنیامین 👀

یک جنایت ناچیز کوچک با هزاران کار نیک شسته نمی شود؟

آدمیزاد پست به همه‌چیز عادت می کند.

در زمان ما، دلسوزی حتی از نظر علمی ممنوع است. چنانکه در انگلستان که علم اقتصاد حکمفرمایی می کند، مدتی است که ازین نظر پیروی می کنند.

مخدر در خونشان جریان پیدا میکرد و برای هر سلول زنده ای که در بدنشان بود از رؤیاهایشان حرف میزد...

اگر چه از انسان‌ها وحشت زیادی داشتم انگار نمی‌توانستم اجتماع میان انسان‌ها را انکار کنم. همیشه لبخندی ظاهری را روی لبانم نگه می داشتم؛ این کمکی بود که به دیگران می کردم، دستاوردی ناپایدار که به قیمت تقلاهای جان‌فرسای درونی توسط من به دست می‌آمد.

اگر می‌خواهید از راز ضعف و سستی یک ملت سر‌در بیاورید، از شاهراه‌ها به راه‌‌های فرعی بروید. در آن‌جا برهنگی و بی‌پردگی زمین و سیمای زشت بدون نقاب آن را می‌بینید.

رسم چیز نوشتن روی دیوارها و درخت‌ها در ایران بیشتر از انگلستان عمومیت دارد اما بین این‌دو تفاوتی هست، در ایران به‌ندرت چیز توهین‌آمیز و بی ادبانه‌ای به چشم می‌خورد. از این لحاظ اروپا در مقایسه با ایران چهرۀ منحطی از خود نشان می دهد، چون در ایران نوشته‌ها از اشعار حافظ یا نویسنده های محبوب دیگر فراتر نمی رود.

بنابراین fons et origo (منشأ و ریشۀ) خرابی ساختمان همان آفتی بود که در ایران عمومیت دارد- بی توجهی.

چقدر سخت و دردناک است که شخصی اقرار کند آدم عادی نیست خصوصاً وقتی بداند عیب و نقصی که در او موجود است تقصیر خودش نیست و شاید با‌آن به دنیا آمده باشد.

پری قلب مهربانی نداشت، ولی آدمی احساساتی بود.

به عقیدهٔ دیک فقط پری یک جانی فطری و طبیعی بود. مردی سالم و عاقل ولی بی‌وجدان که می‌توانست به علتی یا بدون آن با خونسردی کامل جنایتی مرتکب شود.

(دیک) او را برای «تربیت کردن» شایسته نیافته بود تا روزی که پری برایش تعریف کرد که چگونه یک‌بار سیاهپوستی را بی‌علت در لاس‌وگاس کشته بود و آن‌قدر با زنجیر دوچرخه به او ضربه زده بود که بدبخت مرده بود. این داستان نظر‌ دیک را به پری تغییر داد و ارزش او را بیشتر کرد.

وقتی شخصی عمر خود را می‌خواهد بیمه کند شباهت به کسی دارد که می‌خواهد وصیتنامهٔ خود را بنویسد. در هر دو حال فکر مردن از اندیشهٔ آدمی می‌گذرد.

‌با اینکه خانم کلاتر شخصی ناراحت بود، اما به دیگران آرامش می بخشید. این نکته درباره اشخاص بی‌دفاع نیز صدق می‌کند چون انسان از جانب آنان هیچ خطری را احساس نمی‌کند...

با اینکه مراقب بود عقیده‌اش را به دیگران تحمیل نکند و رفتاری عاری از هرگونه انتقاد داشته باشد، با وجود این مصمم بود که در خانه و مزرعه خود عقیدۀ او را محترم شمارند، ...

‌توده‌های مردم هنگام شورش و انقلاب بیان احساسات مشترک خود را در پرچم سرخی میجویند، که همچون شعله بر فراز سرشان در اهتزازست...

ناقوس نواز گفت: -تو خواب میبینی؟ ‌پیتر با صدائی خفه جواب داد: -نه. -البته که نه. آنکه کور شده باشد خواب می بیند. اما آنکه کور زائیده شده! ..

ما، بینایان، انعکاس دگرگونیهای روحی دیگران را در چهره‌هایشان میبینیم و باینجهت یاد میگیرم، که دگرگونیهای روانی خود را پنهان کنیم. نابینایان در اینمورد بکلی بیدفاع هستند و از اینجهت ممکن بود در صورت رنگ پریده‌ی پیتر مانند دفتر یادداشت روزانه خصوصی، که در اطاق پذیرائی باز مانده باشد، مکنوناتش را خواند...

معلوم شد ساز وینی نیروی آن را ندارد که با یک تکه چوب بید اوکرائینی مبارزه کند. درست استکه پیانوی وینی وسائل توانائی: چوب گرانبها، سیمهای ممتاز، کار بسیار خوب استاد وینی، ثروتی از پرده های صوتی وسیع در اختیار داشت. در عوض نی لبک اوکرائینی هم متحدینی دارا بود، زیرا نی لبک در میهن خود، در میان طبیعت اوکرائینی خویشاوند خود بود.