بریده‌های کتاب اسما

اگر در میدان جنگ تنها ابن زیاد و یزید و عمربن‌سعد بودند ، آیا امام حسین (ع) به آن شکل دردناک به شهادت می‌رسید؟ یقینا نه! پس چگونه توانستند چنین جنایتی کنند؟ به فرمان فرمانده و اجرای مجریان و تایید تاییدکنندگان و سکوت خاموشان‌ . یعنی میتوانیم بگوییم آن امت ، همگی ، با قول و فعل و سکوت و خشنودی و فرمانبری خود ، بر کشتن امام حسین (ع) اجماع کردند . همگی در رقم زدن واقعه ی کربلا توافق داشتند جز اندکی از آنان.

حدیث معروفی است که علم سه پله و سه مرحله دارد. انسان همینکه به مرحله اول آن می‌رسد مغرور می‌شود و تکبر می‌کند، معلوماتش در نظرش جلوه می‌کند، خود را از همه چیز و همه کس برتر و بالاتر می‌بیند. این مرحله مرحله علم‌بینی و خودبینی است. تا به مرحله دوم می‌رسد. در این مرحله بر معلوماتش افزوده می‌شود، عظمت خلقت و آفرینش در برابرش نمودار می‌شود، خود را و معلومات خود را در برابر دستگاه عظیم آفرینش کوچک می‌بیند و حالت تواضع در او پیدا می‌شود. این مرحله مرحله واقع‌بینی و جهان‌بینی است، از علم‌بینی به جهان‌بینی می‌رسد، به جای آنکه به معلومات خود نظر افکند به جهان نظر می‌کند و با آن معلومات جهان را اندازه می‌گیرد. تا آنکه قدم به مرحله سوم می‌گذارد. در این مرحله می‌فهمد که هیچ چیز نمی‌داند. این مرحله مرحله بهت و حیرت است. می‌داند و می‌فهمد که مقیاس‌های علم و فکر او برای یک محیط محدود زندگی خودش فقط صحیح است به کار برده شود نه بیشتر.  

إنا لله و إنا إليه راجعون‌. ما براى خدا هستيم. از آن او هستيم. از آن او. نه براى هوس‌ها و حرف‌ها و جلوه‌ها... ما براى او هستيم و اين است كه به سوى او باز مى‌گرديم و داده‌ها را در راه او مى‌ريزيم.

آنچه داريم اگر به كار نگيريم و از آن كام نستانيم، از دست مى‌رود و حسرتش بر دل مى‌ماند. اين است كه به سادگى مى‌توانى همين‌ها را بدهى و كام بگيرى. وقتى غذاى زياد دارى و نمى‌توانى نگاه بدارى، سخاوت پيدا مى‌كنى و حاتم مى‌شوى. برادرم انگشترى داشت، برادرى از او طلب كرد و نداد كه خودم چوب نيستم. براى دستشويى بيرون رفت، وقتى كه آمد مى‌خنديد كه به دستشويى دادم و مى‌خنديد كه اگر ندهى، براى هميشه نخواهى داشت. پس خودت بده كه با اين دهش چيزى به دست آورده باشى.

در روايت است كه شيطان مثل زنبورهايى كه از گوشت‌ها مى‌كنند، همان قدر ذره ذره از ايمان تو كم مى‌كنند...