بریده‌های کتاب ࡅߺ߳ߊހߊ

"فکر مادرم بود. همیشه می‌گه شادی نتیجه چیزی که می‌گیریم نیست، نتیجه چیزیه که می‌بخشیم."

عهد می‌بست که هیچ‌وقت به او نگوید صاف بنشین یا ازدواج کن و خانه‌داری یاد بگیر. هرگز به او نمی‌گفت کارها یا روش‌هایی از زندگی هستند که مناسب دخترها نیستند، هیچ‌وقت نمی‌گذاشت با شنیدن کلمه دکتر، مردها به ذهنش بیایند. تشویقش می‌کرد تا به جایگاهی بالاتر از مادرش برسد.

قبلا هرگز روی نت دست بلند نکرده بود و بعدها هم هرگز این کار را نمی‌کرد. اما همان لحظه چیزی بینشان شکست..

تبادل افکار و نظرات یا وقت گذروندن کنار همدیگه بدون دلیل و بهونه. این معنای دوستیه.

مامان می‌گفت همه چیز به خاطر خودم است و به آن "عشق" می‌گفت، اما به نظر من ما این کارها را به خاطر خودش انجام می‌دادیم که ناامیدانه می‌کوشید فرزندی متفاوت نداشته باشد............ البته هیچ وقت این را با صدای بلند نگفتم. این‌ها همه به لطف یکی از قوانین رفتاری مامان بود: صداقت زیاد به دیگران صدمه می‌زند.

شانس نقش خیلی مهمی را در تمام بی‌عدالتی‌های دنیا بازی می‌کند، حتی خیلی بیشتر از آن چیزی که انتظارش را داری.

چند روز بعد، صدها مایل آن‌سوتر زوج دیگری ازدواج کردند، مردی سفید و زنی سیاه زیر عنوان نامِ بسیار مناسب و برازنده عاشقی. چهار ماه بعد، در ویرجینیا، دستگیرشان کردند، قانون به آنها یادآوری کرد خدای متعال هرگز قصد نداشته سفید، سیاه، زرد و سرخ با هم مخلوط شوند و نباید هیچ شهروند پست‌نژادی وجد و سرور داشته باشد، غرور نژادی نباید لگدمال شود. چهار سال بعد بود که اعتراض کردند و چهار سال دیگر هم گذشت تا دادگاه رای موافق داد، اما سال‌های بسیاری گذشت تا افراد دور و برشان هم موافقت کردند. برخی هم مثل مادر ماریلین هرگز موافقت نکردند.

خب البته در چنین موقعیت‌هایی همه‌ی آدم ها دوست دارند به دلداری بقیه گوش کنند و اگر کوچک‌ترین روزنه ای هم برای عذروبهانه پیدا کنند که دیگر نور علی نور می‌شود.

یه آدم خیال‌پرداز رویایی، خاکستر رویاهای گذشته‌اش رو کنار می‌زنه بلکه جرقه‌ای چیزی پیدا کنه و اونا رو فوت کنه تا آتیشی روشن کنه و باهاش قلب یخ زده شده رو گرم کنه تا اینجوری همه اون احساسات شیرین، احساساتی که قلبش رو قلقلک میده، خون رو توی رگ‌هاش جاری می‌کنه، که باعث میشه اشکش در بیاد و احساساتی که خیلی شیک اونو فریب میده رو دوباره به دست بیاره.

الان دیگه الهه خیال (اگه داستان‌های ژوکوفسکی رو خونده باشی) با اون دست‌های جادویی اون رشته‌های طلایی رو داره دور هم می‌پیچه و زندگی جادویی و خیالی اونو طرح می‌ندازه از کجا معلوم شاید با دست‌های جادویی و خیالی اونو از روی سنگ فرش‌های گرانیتی که هر روز داره از روشون راه میره می‌بره به آسمون هفتم کریستالی.

جواب می‌دهم:"آره."، چون همیشه از اینکه در عموم بگویم "دوستت دارم" خجالت می‌کشم. با این حال، وقتی تلفن را قطع می‌کنم، احساس بدی پیدا می‌کنم. چرا به مادرم نگفتم که دوستش دارم؟ گفتنش آسان بود. اگر این تماس تلفنی آخرین باری بود که با او صحبت می‌کردم، چه؟

"تنها قدرتی که در برابر مرگ داریم جوریه که اون رو برای خودمون معنی می‌کنیم."

خانم پیترز گفت: "داشتن مطلبی که ارزش گفتن داره و اشتیاقی که برای گفتنش وجود داره، باعث میشه که تو نویسنده خوبی بشی. نمی‌تونم برات بگم چند تا مقاله و رمان خوندم که خواسته بودن با بازی با کلمات و به کار بردن عبارات پیچیده و استفاده از کلمات کنایه‌دار، این حقیقت رو پنهان کنن که داستانی برای گفتن ندارن. داستان خوب باید لذت‌بخش باشه. گاهی سادگی می‌تونه موفقیت زیادی نصیبمون کنه."

مردم قهرمان یا یاغی به دنیا نمیان؛ اون ‌ها رو آدم‌های دوروبرشون خلق می‌کنن. یه روز، تصور شسته‌و‌رفته‌ت از دنیا با چشیدن طعم حقیقت خرد می‌شه.

"بخشش تنها چیزیه که همه‌ی ما بهش احتیاج داریم رو بتونیم گذشته رو فراموش کنیم؛ حتی اگه لایقش نباشیم."

کانر جواب داد: "ما چه گزینه‌هایی داریم؟ اگه قرار باشه بین شک و امید یکی رو انتخاب کنیم، من امید رو انتخاب می‌کنم. مثبت بودن زحمتش کمتره." الکس به او لبخند زد: این روش خوبی برای دیدن دنیاست."

زندگی ما اونجا طوریه که خیلی به همدیگه وابسته‌ایم و در عین حال با هم خیلی بد رفتاری می‌کنیم.

برای اولین‌بار، به جای کارهایی که ازم انتظار می‌رفت، شروع کردم به گفتن و انجام دادن کارهایی که خودم می‌خواستم. اگه قرار بود باقی پری‌ها فقط محکومم کنن، بی اینکه براشون مهم باشه که چی‌کار می‌کنم، تصور کردم شاید بهتر باشه دلیل معتبری بهشون بدم.

ولی برای رامپل‌استل‌اسکین این گل، بهترین دوستی بود که تا آن روز داشت. گل، مانند کسانی که قدیم‌ترها او را مسخره می‌کردند، هیچ وقت به خاطر لباس‌هایی که به تن می‌کرد او را دست نینداخت. گل هیچ وقت او را به خاطر تمایل زیادش به زندگی قضاوت نکرد. گل هیچ‌وقت از او برای منافع سیاسی سوءاستفاده نکرد. گل هیچ وقت او را به خاطر اشتباهی که سال‌ها پیش مرتکب شده بود، محکوم نکرد. گل فقط یک کار می‌کرد: زیبایی‌اش را با او سهیم می‌شد.

متوجه شد دلیلش برای خودکشی نه اندوهگین و ناراحت بودن، بلکه این حقیقت است که نورا به خودش قبولانده بود راهی برای فرار از این اندوه نیست.