بریده‌های کتاب ماهی بالای درخت

معلم‌ها مثل تخم‌مرغ شانسی‌اند. از یک طرف می‌دانید چی گیرتان می‌آید. از طرف دیگر، نه.

کاش دنیای مرا می‌شناخت. اما مثل این است که بخوای زندگی در جنگل را برای یک نهنگ توضیح بدهی.

"یادت باشه الای. وقتی مردم ازت توقعی دارن، می‌تونی گاهی از اون توقع به نفع خودت استفاده کنی." بعد مستقیم توی چشم‌هایم نگاه می‌کند و انگشتش را طرف بینی‌ام می‌گیرد. "اما تا وقتی توقع تو از خودت پایین نباشه. شنیدی چی گفتم؟"

"ما روی جدول زمانی زمین فقط یه ثانیه‌ایم. یک دونه شن روی ساحل زمان."

اگه یه ماهی رو بر اساس تواناییش در بالا رفتن از درخت بسنجی، تمام عمر فکر می‌کنه احمقه.

بابابزرگم می‌گفت در مورد تخم‌مرغ و استفاده از کلمات احتیاط کن، چون هیچ کدوم رو نمیشه درست کرد.

بعضی وقت ها آدم برای برآورده شدن آرزویش، ممکن است دست به هر کاری بزند.

کاش دنیای مرا می شناخت.اما مثل این است که بخواهی جنگل را برای یک نهنگ توصیف کنی

استقامت و پایداری یعنی با نیل و رغبت ، شکست را به جان بخری و باز سعی کنی. به کارت ادامه بدهی و جا نزنی و تا آخر بهش بچسبی، هرچقدر که سخت باشد.

خنده دار بودن، آن هم درست وقتی که نمی خواهی اصلا خنده دار باشی، وحشتناک است. اما وقتی مجبور باشی همراه بقیه به خودت بخندی که دیگر تحقیر آمیز است.

می دانم قرار است ببازم، اما پوستر حالم را بهتر می‌کند.

" بعضی وقت ها شجاعانه ترین کار،کمک خواستن است. "

حتی در مورد خود سوپ هم آن قدر چیزها داخلش هست که نمی‌شود روی برچسبش نوشت، مثلاً این که چه بو‌ و مزه‌ای دارد و وقتی می‌خوری توی دلت گرم می‌شود. در مورد من هم باید خیلی بیشتر از این‌ها باشد تا فقط بچه‌ای که نمی‌تواند بخواند.

:« می دانی، از نظر منطقی اگر کسی حال بقیه را بگیرد، یعنی خودش را پایین تر از آن ها می داند.»

چشم‌هایم را به آقای دانی‌یلز قفل می‌کنم و فراموش می‌کنم که کس دیگری هم توی کلاس هست. می‌گویم: «خب... تنها فقط یک جور بودن است. اینکه با خودت باشی، بدون اینکه کسی دور و برت باشد. و این می‌تواند هم خوب باشد و هم بد. انتخابش با خودت است. مامان و برادرم که سر کارند، من تنها هستم، اما برایم مهم نیست.» آب گلویم را سخت قورت می‌دهم. روی صندلی‌ام جابه‌جا می‌شوم: «اما تنهایی هیچ وقت انتخابی نیست. درباره‌ی اینکه کسی باهات باشد یا نباشد هم نیست. می‌توانی احساس تنهایی کنی وقتی تنها هستی، اما بدترین حالت تنهایی زمانی است که توی یک اتاق پر از آدم باشی و باز احساس تنهایی کنی. یا در هر صورت، این‌طوری احساس کنی.»

آقای دنیلز بلند می‌شود و با هم برمی‌گردیم. آسمان آبی را نگاه می‌کند و می‌گوید: « این‌قدر به خودت سخت نگیر، باشه؟ می‌دونی، به قول یه آدم خردمند "هرکسی به نوعی باهوشه، اما اگه یه ماهی رو مجبور کنی که از درخت بره بالا و بخوای براساس این قضاوتش کنی، اون‌وقت ماهی همه‌ی عمرش رو به این فکر می‌کنه که چقدر احمقه."»

او همیشه دنبال نقطه ضعف هایت می گردد ، همیشه سعی می کنند خسته و عصبانی ات کند تا مرتکب اشتباه شوی و بیشتر اذیتت کند. در مقابل او باید کاملا حواست جمع باشد .... برای همیشه نمی شود در حالت دفاعی باقی ماند در نهایت ، باید جلویش دربیایی . هر اتفاقی که بیفتد و تحت هر شرایطی نباید ناامید و تسلیم شوی چون گاهی توی بازی پیش آمده که سربازی وزیر بشود .

توی دفتر، ساکت می‌نشینم و از پنجره زل می‌زنم به بیرون. یعنی اگر مجبور نبودم از تمام لحظه‌های مدرسه بترسم، چه حسی داشتم؟ کش دفتر نقاشی‌های غیرممکن پیشم بود. تنها چیزی است که باعث می‌شود حس نکنم به هیچ دردی نمی‌خورم.

به کلمه ای فکر میکنم که آقای دنلیز در مورد آدم های معروف به کار برد؛محکم.گفت معنی اش این است که وقتی داری شکست میخوری،بازهم تلاش کنی،به راهت ادامه بدهی و به چیزی که می‌خواهی بچسبی،حتی اگر سخت باشد.بهمان گفت خیلی از آن آدم های معروف،هرچند بار که شکست می خوردند،باز هم از اشتباه کردن نمی ترسیدند.