بریده‌های کتاب آغازی بر یک پایان

کسی نیست که در ضرورت توسعه امکانات مادی برای اجتماعات بشری تردیدی داشته باشد و این موضوع خود فی نفسه خطا نیست؛ خطا آنجاست که انتخاب این مسیر بدون اعتنا به حقیقت وجود بشر و نسبت میان روح و جسم او انجام شود

قبول خلافت درباره حضرت مولا علی به اجتماع سه امر بازمیگردد بیعت کردن مردم، وجود نصرت کنندگان و پیمانی که خداوند از علما گرفته است برای یاری مظلومان. ..... حق خلافت تا هنگامی که با بیعت عمومی مردم جمع نشود اثبات تکلیف محقق نمی‌شود .

در طول این قرن، همه‌ی انقلاب‌ها - و بزرگترین آن‌ها، دو انقلاب کمونیستی چین و شوروی - در برابرِ غربِ سیاسیْ شکست خورده‌اند و این امرْ غربی‌ها و غرب‌زدگان را به این توهم کشانده است که انقلابِ ایران نیز نخواهد توانست در برابر غرب تاب بیاورد. تبلیغاتِ فرهنگی و ژورنالیستیِ داخلی نیز کاملا هم‌سو با تبلیغاتِ جهانی، از همین تصور دفاع می‌کنند، اگرچه شیوه‌ی دفاع و مقابله‌ی آن‌ها کم‌تر سیاسی و بیشتر فرهنگی است و همان‌طور که گفتم نه با نتایجِ سیاسیِ نظریه‌ی ولایتْ که با همه‌ی وجوه آن در حوزه‌های مختلفِ نظری و عملی در افتاده‌اند، دانسته یا ندانسته. یعنی همه‌ی مخالفت‌ها را نیز نباید آگاهانه و از سر غرض پنداشت.

و خلاف آنچه بسیاری می پندارند، آخرین مقاتله ما به مثابه سپاه عدالت، نه با دموکراسی غرب که با اسلام آمریکایی است، که اسلام آمریکایی از خود آمریکا دیرپا تر است. اگرچه این یکی ولو [[ هزار ماه.]] باشد به یک [[شب قدر]] فرو خواهد ریخت و حق پرستان و مستضعفان وارث زمین خواهند شد.

پول جریان انتخابات را اداره کرده و آن را به نفع پولداران خاتمه میدهد و جریان انتخابات به صورت یک بازی ساختگی در خواهد آمد که تحت عنوان « اخذ تصمیم ملت » به معرض نمایش عمومی گذارده میشود

"بی قراری" مقتضای حقیقت وجود انسان و "قرار" مقتضای طبع اوست و در میان این " قرار و بی قراری" است که وجود انسان در طول تاریخ محقق می‌شود.

حلقوم ها را می‌توان برید، اما فریادها را هرگز؛ فریادی که از حلقوم بریده بر می آید جاودانه می‌ماند.

البته توسعه اقتصادی امری است که ما در طی مسیر به سوی اهدافمان لروماً به آن دست خواهیم یافت اما همه می‌دانند که توسعه اقتصادی به مفهوم مصطلح جهانی نمی‌تواند هدف ما باشد.

جهان امروز فرزند فلسفه است و فلسفه دیگر "تفکر بی غرض" نیست. اگر در گذشته از این تعریف که "انسان، حیوان ناطق است" وحشت می کردیم، امروز بشری که صورت تام و تمام تحقق همین تعریف است بر جهان حکم می راند.

تنها راهی که برای پیروزی در این مبارزه وجود دارد دستیابی به منطقه ای آزاد در جهان است ‌. مفهوم منطقه آزاد در اینجا مساوی با کشور مستقل و یا مجموعه ای از کشورهای مستقل است. استقلالی همه جانبه

در جامعه باز همه ازاد هستند که به هرچه میخواهند اعتقاد داشته باشند ، مگر مخالفان جامعه باز، که آنها را باید به جرم فاشیسم خفه کرد!

انسان ظاهری دارد و باطنی ، جسمی دارد و روحی ... و آنان که روح را انکار دارند عجب نیست که اگر تاریخ زندگی بشر را منحصر به تاریخ تمدن بینگارند و تاریخ تمدن را نیز از نظرگاه «تکامل تاریخی ابزار» بنگرند و به تبع آن ، امروز عنوان «بزرگان تاریخ» فقط به کسانی اطلاق شود که راه تصرف مسرفانه و بی محابا انسان را در طبیعت هموار داشته اند.

با غلبه‌ی نسبیت حقیقت، دیگر بشر از مطلق حقیقت و حقیقت مطلق پرسش نمی‌کند و نشانه‌ی این غلبه ایمان آوردن به «باورهای ذاتا پارادوکسیکال» و متناقض است و از جمله این باور که «انسان آزاد است هر دینی را که می‌خواهد اختیار کند» که در ذات خویش نفی دین و دین‌داری را نهفته دارد. دین و دین‌داری نشانه‌ی جست‌وجو برای وصول به حقیقت است و تنها انسانی به این حکم ایمان می‌آورد که دیگر در جستجوی حقیقتی نیست.

«تاریخ تمدن» آن‌سان که غربی‌ها نگاشتند« تاریخ غلبه انسان‌ها بر طبیعت است در جهت تمتعی مسرفانه.» آنان به مقتضای همین روح عصیان‌گری که در بشر امروز دمیده شده است، انگاشته‌اند که پیشینیان نیز غایتی جز این نداشته‌اند و لذا از حقیقت وجود انسان بر کرهٔ خاک غفلت کرده‌اند.

کره زمین خسته است. بشر بعد از قرن‌ها زمین گرایی و خودپرستی احساس می‌کند که نیازمند عالم معناست. او این عالم را در درون خویش باز خواهد یافت و به آن باز خواهد گشت، اما نه "بی رنج" بلکه با "رنجی بسیار ". این دوران رنج اکنون سررسیده است.

کسی نیست که در ضرورت توسعه امکانات مادی برای اجتماعات بشری تردیدی داشته باشد و این موضوع خود فی نفسه حطا نیست؛ خطا آنجاست که انتخاب این مسیر بدون اعتنا به حقیقت وجود بشر و نسبت میان روح و جسم او انجام می‌شود.

عالمْ درگیرِ حادثه‌ی عظیمِ تحولی است که همه چیز را دگرگون خواهد کرد و این تحولْ خلاف این دو قرنِ گذشته نه از درونِ تکنولوژی، که از عمقِ روحِ مجردِ انسانْ برخواسته است. استمرار این تحولْ هرگز موکول به آن نیست که تجربه‌ی تشکیلِ نظامِ حکومتیِ اسلام در ایران به توفیقِ کامل بینجامد؛ این امری است که به مرزها محدود نمی‌ماند و اگر رنسانس توجه بشر را از آسمان به زمین بازگردانْد، این تحول بار دیگر بشر را متوجه آسمان خواهد کرد. این راهی است که انسان فردا خواهد پیمود و چه بخواهند و چه نخواهند لاییسم و اومانیسم در همه‌ی صورت‌های آن محکوم به شکست هستند.

این نظام سلطه جهانی که حاکم بلامنازع آن آمریکاست از لحاظ اقتصادی با یک سیستم جهانی بانکداری که شیرازه آن در کف وال استریت است همه تحولات اقتصادی جهان را کنترل می‌کند و دلار معیار همه پول‌هاست

آلن دوبنوا می نویسد : تاریخ... از هم اکنون بازگشت خود را آغاز کرده است. غرب در همه جنگ ها پیروز خواهد شد.،مگر در آخرین آنها...