بریده‌ کتاب‌های عزیز زیبای من

این ها را می‌گفت و توصیه های مهم دیگری هم می‌کرد: «دنبال ثروت زیاد نباشین، از پول زیاد همیشه بترسین! آدم باید از سه تا چیز بترسه: قدرت و شهرت و ثروت. این سه تا زندگی آدم رو نابود می‌کنه.»

[روى آراستگى ظاهر خيلى تاكيد داشت. هميشه لباس‌هایی که می‌پوشید، هماهنگ و مرتب و زیبا بودند. اعتقاد داشت کسی که مذهبی است، باید از بقیه مرتب‌تر و آراسته‌تر باشد. گاهی هم بچه‌ها را نصیحت می‌کرد و می‌گفت: «ائمه ما همیشه آراسته بودن. همیشه بوی خوب می‌دادن. ما هم باید مثل ائمه باشیم.» این‌ها را می‌گفت و توصیه‌های مهم دیگری هم می‌کرد: «دنبال ثروت زیاد نباشین، از پول زیاد همیشه بترسین! آدم باید از سه تا چیز بترسه: قدرت و شهرت و ثروت. این سه تا زندگی آدم رو نابود می‌کنه»]

این ها را می گفت و توصیه های مهم دیگری هم می کرد: دنبال ثروت زیاد نباشین، از پول زیاد همیشه بترسین! آدم باید از سه تا چیز بترسه:قدرت و شهرت و ثروت. این سه تا زندگی آدم رو نابود می کنه.

[حاجی] در همه زمینه‌ها هم مطالعه داشت؛ هم مذهبی و هم موضوعات دیگر. "نهج‌البلاغه" و "صحیفه سجادیه" را زیاد می‌خواند و نکته‌برداری می‌کرد. رمان‌های خارجی و کتاب‌های سیاسی هم زیاد می‌خواند. از گابریل گارسیا گرفته تا کتاب خاطرات جورج بوش و زندگی‌نامه خیلی از آدم‌های مشهور دیگر. سرعت کتاب‌خوانی‌اش هم خیلی زیاد بود. ابتدای یک ماموریت کتابی را شروع می‌کرد و هنگام برگشت، کتاب تمام شده بود و می‌رفت سراغ کتاب بعدی. اگر نکته خاصی برایش در کتاب جالب بود، نکته‌برداری می‌کرد یا زیر آن خط می‌کشید و هنگام سخنرانی از آنها استفاده می‌کرد. عاشق این هم بود که زیر نور آفتاب بنشیند و کتاب بخواند. مطالعه، یک اصل جدانشدنی از زندگی حاجی بود. همیشه قرآن و کتاب‌های مختلف توی دستش یا داخل کیفش بود. هر وقت زمان مناسبی پیدا می‌کرد، یا می‌خواند یا می‌نوشت.

[هربار آن‌قدر با آن‌ها بازی می‌کرد و سربه‌سرشان می‌گذاشت که صدای شادی و خنده بچه‌ها کل خانه را پر می‌کرد. با اینکه بدنش پر بود از تیر و ترکش‌های جنگ و هر بار به خاطر ماموریت‌های طولانی و کار فراوان بدنش تحلیل می‌رفت، باز با بچه‌ها کشتی می‌گرفت و حسابی با آن‌ها بازی می‌کرد. در خانه آن‌ها هم کسی حق نداشت به نوه‌ها چیزی بگوید. آن‌ها آزاد بودند که هرکاری دوست دارند، انجام بدهند و از حمایت تمام و کمال حاجی برخوردار بودند. بعضی وقت‌ها که شیطنت بچه‌ها اوج می‌گرفت و صدای اهالی خانه در می‌آمد، حاج قاسم می‌گفت: «کسی به نوه‌های من چیزی نگه! اینجا خونه منه و این‌ها آزادن توی خونه من هرکاری دوست دارن، بکنن! می‌خوام بچه‌ها از خونه پدربزرگشون خاطره خوب داشته باشن.» گاهی که تهران بود و خیلی دلش برای نوه‌ها تنگ می‌شد، می‌رفت مهدکودکشان و آن‌ها را می‌دید؛ حتی بدون آنکه به پدر و مادرشان بگوید. همیشه به اطرافیانش می‌گفت: «من از این نوه‌ها خیلی می‌ترسم، می‌ترسم این وابستگی کار دستم بده و دل کندن رو برام سخت کنه!»] ‏

مواظب اخلاقتو ن باشین. اون قدری که اخلاق شما برای من مهمه، درس خوندنتون مهم نیست؛چه با مردم، چه با خانواده و آشناها. با همه تعامل کنید. با همه کنار بیاین. همه رو دور هم جمع کنین. اگه از کسی ناراحت شدین، کوتاه بیاین.