بریده‌های کتاب رگ و ریشه

او چیزی بیش از رئیس خانواده بود. او قاضی، هیئت منصفه، جلاد و خود یَهوه بود. امکان نداشت کسی بدون دعوا از کنارش بگذرد.

به پدرم فکر می‌کردم، چون او حالا دیگر پیرمردی بیش نبود؛ فرصتش داشت ته می‌کشید.

یکهو دلم خواست بروم خانه، به خانه پدری‌ام، به آغوش مادرم و سوپ سبزیجاتش، به تخت قدیمی‌ام؛ دلم خواست بروم آنجا و تا آخر عمر رویش دراز بکشم.

شور فراوانی برای کار داشت و به خورشید که به نظر او سریع در آسمان پیش می‌رفت چپ چپ نگاه می‌کرد. به پایان رسیدن یک کار از ته دل او را غمگین می‌کرد.