بریده‌های کتاب تولستوی و مبل بنفش

از وقتی خانه ام سوخت،چشم انداز بهتری دارم از برآمدن ماه.

کجا می شود مشغولیتی ناب تر ؛ همنشینی سرگرم کننده تر و جادویی دلپذیر تر از ادبیات یافت ؟؟

عادی بودنِ وجود کسی نعمت است ؛ داشتن او بدون فکر کردن به از دست دادن یا ندیدن دوباره اش ، نعمت است .

گرگ تقاص اشک های گوسفند را پس خواهد داد.

یه ضرب المثل عربی هست که میگه: احمق اونیه که به بقیه کتاب قرض میده و احمق تر اونیه که کتاب را پس میده .

وقتی کتابی را به کسی قرض میدی انگار روحت رو برای اون عریان میکنی

مادر؛درواقع بخشش ، شکل والایی از پذیرفتن است . قبول اینکه زندگی ، هرگز عادلانه نیست.

پدرم یکبار به من گفت : دنبال خوشبختی نگرد ؛ خود زندگی خوشبختی است .

مسیر من با کتاب‌ها فرش شده بود.

امیلی دیکنسون می‌نویسد : (هیچ کشتی ، مانند کتاب نمی‌تواند ما را به سرزمین‌های دوردست ببرد).

تنها جواب ما به غم و رنج ،زندگی کردن است.

من در یک 《دنیای عجیب》 زندگی می کنم که در حال تغییر است و پیش بینی ناپذیر، اما سخاوتمند و شگفت آور هم هست. پذیرفتن این شگفتی و اینکه دنیا به راه خود ادامه می دهد لذت بخش است، اما از آن مهم تر باعث بهبودپذیری است.

...؛ برنامه ریختم و بی‌خیال بحث‌وجدل بر سر معایب و مزایای آن شدم. زمانی را که می‌توانستم برای بحث‌وجدل بر سر انتخابم بگذارم، برای انجام و ادامه آن صرف می‌کردم.

آن‌ماری با دیدنم لبخند زد و خندید. یک لحظه فراموش کرد دارد می‌میرد. من برای آن یک لحظه فراموشی حاضر بودم هر کاری بکنم.

اندوه ، شکست خشونت بار منطق است و منطق قدرت مقابله با آن را ندارد.