بریده‌های کتاب یک عاشقانه ی آرام

ما دیگران را دیر میشناسیم،خودمان را دیرتر....

عشق ، در قاب یادها ، پرنده ای است در قفس

عشق، جنگی‌ست بی‌سپر. عاشق، سپرانداخته می‌جنگد.

سن مشکل عشق نیست. زمان نمی‌تواند بلور اصل را کدر کند، مگر آنکه تو پیوسته برق انداختن آن را از یاد برده باشی.

تو در طول و عرض خاک مقدس زندگی راه نرفته‌ای، فقط زندگی را ورق زده‌ای و بر زندگی حاشیه نوشته‌ای.. .. تو در کوچه‌ها انسان خواهی شد نه در لابلای کتاب‌ها.

و یاد... یاد، که انسان را بیمار می‌کند.

خداوندِ خدا، پیش از آنکه انسان را بیافریند، عشق را آفرید؛ چراکه می دانست انسان، بدون عشق، درد روح را ادراک نخواهد کرد، و بدون درد روح، بخشی از خداوندِ خدا را در خویشتنِ خویش نخواهد داشت.

مگر چقدر وقت داریم؟ یک قطره‌ایم که می‌چکیم _ در تن کویر _ و تمام می‌شویم.

و همیشه خاطرات عاشقانه از نخستین روز، نخستین ساعت، نخستین لحظه، نخستین نگاه و نخستین کلمات آغاز می‌شود.