بریده‌های کتاب فابل

اگه چیزی رو می خوای باید به دستش بیاری .

بدترین نفرین برای آدم این بود که مسئولیت یک نفر دیگر هم با او باشد. آدم های تنها همیشه موقعیت ایمن تری داشتند؛

«من نه به خشکی تعلق داشتم، نه به بندرگاه، و نه به شهر های آن سوی دریای باریک. جایی که تعلق داشتم دیگر از دست رفته بود. چرا که خانه ام یک کشتی غرق شده در زیر دریا بود؛ جایی که در آن استخوان های مادرم آرميده بود :) 🌊.»

+و فکر می کنم از همون بار اول که توی بندر جوال ، لنگر انداختیم، عاشقت شدم.

سینت به من یاد داده بود که دروغ همیشه باید ریشه در حقیقت داشته باشد.

فکر می کردم دیگه هیچوقت نمی‌بینمت... انگار دیگه نمی‌تونستم نفس بکشم (: ؛

بدترین نفرین برای آدم این بود که مسئولیت یک نفر دیگر هم با او باشد .

میخواستم به او بگویم بابت اتفاقی که برایش افتاده متاسفم؛ اما میدانستم اگر یک نفر همین حرف را به خودم میزد چه حالی پیدا میکردم... یک جورهایی ترحم دیگران عذاب بیشتری داشت🤌🏼🤌🏼:)).

«شانه های پهن وست را میدیدم که آن سوی بندرگاه ایستاده و به دریا چشم دوخته بود.. پیکرش در برابر خورشیدِ در حال طلوع مانند سایه ای تاریک به نظر می‌رسید :) 🤍.»

هرگز و تحت هیچ شرایطی نگذار دیگران بفهمند چه چیزی یا چه کسی برایت مهم است.)

+ تنها چیزی که واقعاً ازش میترسم، اینه که یه وقت اتفاقی برات بیفته.

ایزولدی عاشق طوفان بود.. مادرم می‌گفت این لمس کردن روح طوفان است. می‌گفت طوفان وقتی به کشتی می‌زند، آدم را به آغوش می‌کشد و به قلبش راه می‌دهد. طوفان سخن می‌گفت و آدم فقط وقتی به قلب طوفان می‌رسید، می‌توانست سخنش را بشنود:) 🌊🌪️.

هیچ چیز مجانی به دست نمی آید .

گفت: ((فابل، هیچ چیز مجانی به دست نمی آد. ما هر دومون می دونیم که آدم گاهی برای زنده موندن باید دست به کار های وحشتناکی بزنه.))

بدترین نفرین برای ادم این بود که مسئولیت یک نفر دیگه هم با او باشد ، ادم های تنها همیشه موقعیت ایمن تری داشتند.

وِست بار ها و بارها تاکید کرده بود که نه در حق کسی لطف می‌کند، نه خودش را به خطر می اندازد، ولی بازهم بارها و بارها این کار را کرده بود. به خاطر من🫠.