بریده‌های کتاب کهکشان نیستی: داستانی بر اساس زندگی آیت الله سیدعلی قاضی طباطبایی

هر چیزی رهین وقت خود است. هنگامی که وقتش برسد، خودش به سراغ انسان می‌آید.

«آدم‌ها به اصطلاح همان کسانی‌اند که زندگیِ این چندروزهٔ دنیا را جدّی گرفته‌اند و برای آن می‌جنگند. خوشا به حالشان! دردِ فهم نمی‌کشند، رنجِ بلوغِ فکر نمی‌فهمند، و غم و شادی‌شان در دایرهٔ تنگِ داشتن‌ها و نداشتن‌ها تعریف می‌شود.» بهارنارنج در ایتا: 🔰@baahaarnaranj ‌‌

شریعت قدم اول برای رسیدن به طریقت بود. شرع به معنای چشمه ای بود که التزام به آن و دنبال کردنش، انسان ها را به دریای توحید می‌رساند.

آسمان بار امانت نتوانست کشید قرعه فال به نام من دیوانه زدند { إِنَّا عَرَضۡنَا ٱلۡأَمَانَةَ ... فَأَبَیۡنَ أَن یَحۡمِلۡنَهَا ...وَحَمَلَهَا ٱلۡإِنسَـٰنُ إِنَّهُۥ كَانَ ظَلُومࣰا جَهُولࣰا }

«سراسر عالم مکاشفه است ؛ چشم باز کنید و آن را دریابید»

اگر بی مراقبت مشغول به ذکر و فکر بشود، بی فایده خواهد بود،اگر چه حال هم بیاورد؛ چرا که آن حال دوام پیدا نخواهد کرد. گول حالی را که ذکر بیاورد، بی مراقبه نباید خورد

روح،راکبِ بدن و سوار بر آن است.اگر در این دنیا می خواهی روح را به مقصد برسانی،باید بدن را تیمار کنی تا زمین گیر نشود و تو را از راه باز ندارد.

آفریدگان گمان می کنند یک بار متولد می شوند ، اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری را پشت سر بگذارد .

آفریدگان گمان می کنند یک بار متولد می شوند٬ اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری پشت سر بگذارد. همان گونه که اگر دست و پای کودکی در رحم مادر شکل نگیرد٬ در نشئهٔ بعدی که عالم دنیاست٬عمری باید لنگان لنگان روزگار بگذارند٬ اگر کسی در رحم دنیا ابزار عالم برزخی را در حقیقت خویش ایجاد نکند٬ در سرزمین برزخ کور و کر خواهد بود.

(سید علی ) به قرص ماه نظری انداخت و گفت :《 شنیده‌ای می‌گویند بزرگ‌ترین ترس‌ها را عاشق‌های به عشق رسیده درک می‌کنند؟》

آفریدگان گمان می کنند یکبار متولد می شوند اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری را پشت سر بگذارد.همان گونه که اگر دست و پای کودکی در رحم مادر شکل نگیرد در نشئه بعدی که عالم دنیا است عمری باید لنگان لنگان روزگار بگذراند! اگر کسی در رحم دنیا ابزار عالم برزخ را در حقیقت خویش ایجاد نکرد در سرزمبن برزخ کور و کر خواهد بود.

پدر شدن آن حقیقتی است که فرصت تجلی رؤیت خویشتن در چشمانی دیگر را به انسان می‌ بخشد.