بریده‌های کتاب کهکشان نیستی: داستانی بر اساس زندگی آیت الله سیدعلی قاضی طباطبایی

آفریدگان گمان می کنند یک بار متولد می شوند ، اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری را پشت سر بگذارد .

آفریدگان گمان می کنند یک بار متولد می شوند٬ اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری پشت سر بگذارد. همان گونه که اگر دست و پای کودکی در رحم مادر شکل نگیرد٬ در نشئهٔ بعدی که عالم دنیاست٬عمری باید لنگان لنگان روزگار بگذارند٬ اگر کسی در رحم دنیا ابزار عالم برزخی را در حقیقت خویش ایجاد نکند٬ در سرزمین برزخ کور و کر خواهد بود.

(سید علی ) به قرص ماه نظری انداخت و گفت :《 شنیده‌ای می‌گویند بزرگ‌ترین ترس‌ها را عاشق‌های به عشق رسیده درک می‌کنند؟》

آفریدگان گمان می کنند یکبار متولد می شوند اما نمی دانند هر انسانی باید بارها متولد شود و رحم های بسیاری را پشت سر بگذارد.همان گونه که اگر دست و پای کودکی در رحم مادر شکل نگیرد در نشئه بعدی که عالم دنیا است عمری باید لنگان لنگان روزگار بگذراند! اگر کسی در رحم دنیا ابزار عالم برزخ را در حقیقت خویش ایجاد نکرد در سرزمبن برزخ کور و کر خواهد بود.

پدر شدن آن حقیقتی است که فرصت تجلی رؤیت خویشتن در چشمانی دیگر را به انسان می‌ بخشد.

من از خداوند خواسته بودم که دفن شدن در کنار مضجع او را روزی من گرداند، اما هرگاه با خودم فکر می‌کردم که ما گرفتار نفت و خمیر نان هستیم، است فکر را فراموش می‌کردم. تا اینکه بعد‌ها فهمیدم در درگاه الهی چیزی گم و خواسته‌ای رد نمی‌شود، اما ممکن است زمان آن هنوز نرسیده باشد.

او نمی‌آمد که به خود چیزی اضافی کند؛ او می‌آمد که هر آنچه در وجودش اضافی است، به دستانِ سلطان کربلا، از سریرت هستی‌اش ساقط کند. نه یک سال و دو سال، که نزدیک سی سال بود که می‌آمد و می‌رفت و ریشه‌های جنون در وجودش آرام آرام تنیده و تناور می‌شدند. از این جنس مردم کم پیدا می‌شد که در پی اسقاط اضافات ادراکاتشان در رسیدن به توحید باشند.

آدم ها کسانی اند که تعریف آدم بودن را به آنچه هستند،تقلیل داده اند.

«سید حسین، ساعتی از شبانه روز را برای تفکر در احوال خویشتن کنار بگذار». و نفس قاهر او، چنان در پدر اثر گذاشت که به جای ساعتی در روز، صبح و شام را به مراقبت و نگهبانی دروازه‌های دل سپری می‌کرد.

فریاد حسرت‌آمیز آرزوی انسان شدن، صدایی بود که هر صبح از گورستان‌های زمین، لرزه بر کیان هستی می‌انداخت.

داستانِ مغناطیسِ کِشنده ی شهر نجف برای آنان که در آن نزیسته اند،گفتنی نیست؛ باید چشیده باشی تا بتوانی درک کنی.✨️/[۹۹]

سرم را تکان دادم و گفتم: "سید، بعضی آدم‌ها عالمشان کوچک است، چه می‌توان کرد!"

اگر طالب حقیقی بودید، به جست‌وجو ادامه دهید. اگر الان به آب نرسیدید، بالاخره زمانی آب برایتان از زمین فوران خواهد کرد. تازه اگر به آب هم رسیدید و درها برایتان باز شد، به همان کم بسنده نکنید؛ بیشتر جست‌وجو کنید و بیشتر بخواهید.