بریده‌های کتاب کافکا در کرانه

وفتی از طوفان بیرون بیایید، شما همان آدم سابقی نیستید که قدم به داخل طوفان گذاشته‌اید.

سعی میکنم خودم را در ۴۰ سالگی تصور کنم. اما مثل این است که بکوشم چیزی را فراسوی این دنیا ببینم.

دنیا فضای عظیمی است، اما فضایی که در برت گیرد - لازم نیست چندان بزرگ باشد - جایی پیدا نمی‌شود. صدا را می جویی ، اما چه می یابی؟ سکوت. سکوت را میجویی ، اما حدس بزن چه می یابی ؟ آنچه بارها و بارها میشنوی همین فال است . و گاهی این صدای پیشگویانه کلید راز آمیزی را که در اعماق مغزت نهفته است می‌زند.

گربه گفت: اسمم یادم رفته. یکی داشتم، می‌دانم، اما یک جایی وسط راه گفتم دیگر لازمش ندارم‌. بنابراین یادم رفته. پیرمرد که سر می‌خاراند، گفت‌‌‌: می‌دانم، فراموش کردن چیزهایی که دیگر نمی‌خواهی راحت است‌.

پی می‌برم سکوت چیزی است که عملاً میتوان شنید.

صحبت کردن خیلی مهم است. چه با آدمها صحبت کنی، چه با اشیا یا هر چی، همیشه بهتر است آدم صحبت کند.

هر تغییر کوچک قطره ای است که تداومِ آن نهری را تشکیل می دهد .

مسئولیت ها با تخیلات آغاز می‌شوند. وقتی تصورات را کنار بگذارید، هیچ قدرتی برای تصور ندارید و هیچ مسئولیتی به میان نمی‌آید. مسئولیت ما با تصور قدرت آغاز می‌شود.

سکوت چیزی است که می‌توانید آن را بشنوید

بستن چشم‌هایتان و گرفتن گوش‌هایتان زمان را متوقف نمی‌کند

شادی همانند یک تمثیل است ولی غم، داستانی است

درمی‌یابم که نوع خاصی از کمال فقط از راه انباشت نامحدود نقص تحقق می‌یابد.

فاصله چیزی را حل نمی‌کند

آدم‌ها فقط یک‌بار واقعاً عاشق می‌شن، حتی اگه نفهمن. بعدش فقط دنبال اون حس می‌گردن، هر جای دیگه‌ای هم باشه.