خیلی رندوم این کتاب رو از کتابخونه امانت گرفتم که بخونم، اولش با دیدن عنوان و اسم نویسنده و فهمیدن اینکه مرد هست یکم جا خوردم و احساس کردم جذابیتی نخواهد داشت و ح.صله سربره.
الان اما بعد از اتمام کتاب باید اعتراف کنم که بهترین رمانی هست که در ژانر جنایی خوندم و قلم نویسنده که به گونه ای جزئیات رو بازگو کرده که احساس میکنم حتی خوندنش برای افراد با روحیه حساس جالب نباشه. برای من خیلی جذاب بود و کشش داشت و اصلا هم حجم کتاب اذیت کننده نبود. و جالب و نقطه قوتش این بود که داستان اصلا تا آخر لو نمیره و اسپویل نمیشه حتی گمون نمی‌بری آخر کتاب به این برسی که آماندا دست.... بوده((:
به نظرم خوندنش خالی از لطف نیست 
لذت ببرید 
      

        اگر بگم این کتاب به لطف قلم نویسنده اش آقای دولت آبادی محشره یک چیزی اونور تر، دروغ نیست.
با وجود اینکه قلم آقای دولت آبادی یکم سخت مثل کلیدر ولی نمی‌دونم چرا این قدر راحت با نوشته هاشون و داستان خو میگیرم چرا اینقدر دل نشین و رواست.
خیلی کتاب فوق العاده ای حتما این کتاب و کلیدر رو بخونید.
از دست ندید.
      

        مدتها بود که کتاب سمفونی مردگان توی لیست کتابهایی بود که دوست داشتم حتما بخونمش، و بالاخره موفق شدم.
کتاب رو با تمام بهم ریختگی های زمانی که داشت دوست داشتم، اونقدر جهش های زمانی زیاد هست که اول ممکنه کمی گیج کننده باشه اما وقتی با قلم نویسنده آشنا میشوید کم کم این موضوع براتون جا میفته و اتفاقا به جذابیت داستان کمک می‌کند.
تنها چیزی که اذیتم کرد نامعلوم بودن سرنوشت بعضی از شخصیت های داستان و اینکه چه اتفاقی براشون افتاد هست، سرنوشت آیدین و سورمه یا آیدا که چرا خودسوزی می‌کنه؟!
درسته که پایان بازی داشت و آخر با مرگ اورهان تموم میشه اما من توی دلم امید نشسته، اینکه آیدین زنده مونده و حالش خوب میشه و با دخترش به زندگی شون ادامه میدن و امید به اینکه حق به حقدار میرسه بلاخره، به خدا امید داشته باش...
      

        کتاب خلیج نقره‌ای هم مثل باقی کتابهای مویز چند شخصیتی هست. اوایل که شروع به خوندن کتاب کردم حتی دوست نداشتم ادامه بدم. اونقدر گیج کننده و گنگ بود که خسته کننده بود چون یک هو با یک عالمه شخصیت های مختلف و روابطی روبرو میشی که تا ازش پرده برداری و برات جا بیفته چی به چیه و چ خبره کمی زمان می‌بره، اما  کم کم کتاب شیب خوانش بهتری پیدا می‌کنه و دلنشین تر میشه، آخرش هم که خداروشکر خوب تموم شد و راضی کننده بود. در کل خوندنش خالی از لطف نیست، لذت ببرید.
      

        با اینکه احساس میکنم کتاب دست من پر از سانسور و خلاصه نویسی بود، اما باز هم داستان برای من جالب بود. تنها چیزی که کمی اذیتم کرد آخر داستان بود که نتیجه خاصی نداشت و عاقبت شخصیت های کتاب مشخص نبود.
فکر میکنم کتاب پر بود از استعاره که برای فهمیدن آن لازم هست کمی روی مطالب درنگ کرد.
سبک داستان بین واقعیت و مجاز ذهن رو بازی میده، ابهام توی بعضی از جملات و متن ها باعث درگیر شدن ذهن و بعضاً کلافه شدن آدم میشه...

      

        طبق کتاب خودمون و همه آدم های دور و بر مون بیشعوری بیش نیستند!
به قول دکتر هر کسی که این کتاب رو جدی بگیره هم یک بیشعور هست!
جدی نگیرینش...