یادداشت الهام شعیبی

        مدتها بود که کتاب سمفونی مردگان توی لیست کتابهایی بود که دوست داشتم حتما بخونمش، و بالاخره موفق شدم.
کتاب رو با تمام بهم ریختگی های زمانی که داشت دوست داشتم، اونقدر جهش های زمانی زیاد هست که اول ممکنه کمی گیج کننده باشه اما وقتی با قلم نویسنده آشنا میشوید کم کم این موضوع براتون جا میفته و اتفاقا به جذابیت داستان کمک می‌کند.
تنها چیزی که اذیتم کرد نامعلوم بودن سرنوشت بعضی از شخصیت های داستان و اینکه چه اتفاقی براشون افتاد هست، سرنوشت آیدین و سورمه یا آیدا که چرا خودسوزی می‌کنه؟!
درسته که پایان بازی داشت و آخر با مرگ اورهان تموم میشه اما من توی دلم امید نشسته، اینکه آیدین زنده مونده و حالش خوب میشه و با دخترش به زندگی شون ادامه میدن و امید به اینکه حق به حقدار میرسه بلاخره، به خدا امید داشته باش...