بریده‌های کتاب سخت پوست

هرجایی که می‌رفت می‌خواست بماند و هرجایی که می‌ماند می‌خواست زودتر برگردد.

پدرم مسافرها را دوست داشت. برایش فقط مسافر نبودند. با همه‌شان رفیق می‌شد. از همه‌شان قول می‌گرفت که هر بار برگشتند زنگ بزنند تا برود دنبالشان و خودش برایشان جا پیدا کند هرجا هم می‌خواستند بروند دربست می‌بردشان. می‌گفت «همین‌ها به درد ما می‌خورن. یه ویلا می‌سازن، تا ۱۰۰ متر اونورترش آباد می‌شه. هر کدومشون بیان، ۱۰ نفر دیگه رو هم با خودشون می‌آرن.»

از روی زمین بلندش کردم.منتظر بود حرف بزنم.منتظر بود دعوا کنم.حرف نمی‌زدم.خیلی وقت بود حرف نمی‌زدم.

ساکت بودیم. به برگشتن‌های پدر فکر می‌کردم. به این‌که بعدش چه‌طور دست‌ و پا می‌زد که بفهمیم همین‌جا بهتر است و چه‌طور دوباره هوس رفتن به سرش می‌افتاد. هر جایی که می‌رفت می‌خواست بماند و هر جایی که می‌ماند می‌خواست زودتر برگردد.