بریده‌های کتاب سرگذشت تام جونز کودک سر راهی

نیزه ناسپاسی بیش از همه وقتی بر قلب‌مان می‌نشیند که پرتاب‌کننده آن همان کسی باشد که به خاطر او از راه صواب منحرف شده و مرتکب خطایی شده باشیم.

بریده‌ای نامربوط به داستان: و اما راستش را بخواهيد، جهان بیش از حد به منتقد جماعت میدان داده، و آن‌ها را به مراتب بیش از استحقاق‌شان تیزبین و ژرف‌اندیش پنداشته است، و این میدان دادن، منتقدان را گستاخ‌تر کرده است، به‌طوری که آنان قدرتی استبدادی به چنگ آورده‌اند، و چندان در این کار توفیق یافته‌اند که اکنون به صورت ارباب درآمده و با پررویی تمام به وضع قوانین ادبی برای نویسندگان پرداخته‌اند، حال آنکه در ابتدا قوانين را نیاکان همین نویسندگان وضع می‌کرده‌اند.

ما همه برای رنج‌ کشیدن زاده می‌شویم

گفته‌اند که نهایت لذت و نهایت درد تاثیر مشابهی در انسان ایجاد می‌کند،و هنگامی که هریک از این دو به یکباره بر آدمی هجوم‌آور شود،خلجان و سرگیجه‌ای چنان کامل در وجود آدم بر‌می‌انگیزد که انسان را تا مدت‌ها از به کارگرفتن هوش و حواس خود محروم می‌کند.

به راستی، این یکی از بلیّاتی است که بر اثر بدنام‌کردن دور از انصاف مردم رخ می‌دهد، بدین معنی که کسی که شخصیت ناجوری دارد و به این امر واقف است البته نمی‌تواند بر کسانی که او را نادیده می‌گیرند یا به او اهانت روا می‌دارند خرده بگیرد، بلکه به‌عکس باید از کسانی که به دوستی و همکلامی با او تظاهر می‌کنند، منزجر و روگردان باشد، مگر آنکه بر اثر صمیمیت و نزدیکی به آن فرد متقاعد شده باشند که شخصیت او به گونه‌ای نامنصفانه و ناروا مورد افترا و بهتان قرار گرفته است.

و چه کفری بالاتر از اینکه مردی یا زنی تنها به ملاحظه ظاهر زیبا یا مال دنیا با دیگری عهد ازدواج بندد!

عشق، هرچند که سبعانه مفهوم آن را به ابتذال بکشانیم و تحریف کنیم، عاطفه‌ای ستایش‌انگیز و عقلانیت است، و هرگز در قلبی رخنه نخواهد کرد، مگر آنکه دوجانبه باشد.

هرچند حسد در هر حال صفتی است سخت خانمان‌برانداز، اما هنگامی که با احساس تحقیر نسبت به حسود نیز درهم‌آمیزد، طعم تلخ آن دوچندان می‌گردد. و در نهایت تاسف باید اذعان کرد که هرگاه احساس تعهد و دین نیز به این دو افزوده شود، محصول اختلاط این سه احساس همانا خشم خواهد بود، نه سپاس.

در زن، صورتِ زیبایِ ظاهر هیچ نیست جز دامی در راه عفاف خود او و دیگران

عالی‌ترین و گران‌بهاترین مصالح را گرد می‌آوری، حال آنکه کلنگی و بیلی برای کندن کافی است، و کاخ‌های پانصد پا در صد پا می‌سازی، بی‌آنکه خانه دو در شش را فرا یاد آوری.

اگر جوش و خروش شط توانست قایق را برخلاف مسیر آب به حرکت در آورد، عصبیت و حميت هم خواهد توانست انسان را وادار سازد تا عملی برخلاف سرشت خود انجام دهد.

آری در پیش پای سردار فاتح ما نیز لاشه‌ی هزاران خیال خوش بر زمین افتاده بود.

موردی که شباهت میان اختلالات ذهنی و عارضه‌هایی که آنها را جسمی می نامیم از همه به هم نزدیک‌تر و دقیق‌تر است، همانا گرایش به عودت یا بازگشت عارضه است.

هیچ انسانی را یارای آن نیست تا بدان اندازه نيك باشد که بتواند اصول احتیاط و دوراندیشی را نادیده گیرد. حتی فرشته فضیلت نیز هرگاه بالای خود را به گوهر و زیور برازندگی و آداب دانی نیاراید، زیبا و دار با به نظر نخواهد آمد.

عمه خانم می گوید: "آها، پس تو گریه کردن را دوست داری؟" دختر جوان پاسخ می دهد: "من عواطف رقیق را دوست می دارم و اگر به بهای قطره اشکی به آن برسم، با کمال خوشحالی این بها را خواهم پرداخت."

هستند رویدادهای ناچیزی که بسیار بارها مورخان و واقعه نگاران زیرک از نقل آنها غافل می‌شوند، حال آنکه حوادثی بسیار با اهمیت از آنها نشأت می گیرند. به راستی جهان را می‌توان دستگاه بزرگ و پیچیده‌ای دانست که در آن چرخ‌های بزرگ نخست توسط چرخ‌های بسیار کوچکی که جز با چشم‌های بسیار نیرومند دیده نمی شوند به حرکت در می آیند.

شور عشق به دلیل شرایط خاصی که با شیرینی آن در هم آمیخته شده بود، بر روی هم معجونی پدید آورده بود که نوش و نیش و تلخ و شیرینش در هم جوشیده. و همانطور که برای ذائقه انسان چیزی ناگوارتر از ترکیب تلخی و شیرینی نیست، همینطور هم در مفهومی مجازی، این معجون به مذاق ذهن سخت ناگوار می آمد.