بریده‌های کتاب بازگشت به رویافروشی دالرگات

تجربه ی یک اتفاق آسیب زننده گاهی می‌تواند ذهن شما را باز کند و تمرکزتان را به کارهای لازم معطوف کند، و این دقیقاً چیزی بود که برای او اتفاق افتاد.

تا وقتی جوونی،نبایدبه چالش ها نه بگی.چالش ها،سنگ بنای درخشان ترین موفقیت ها هستن(:

آیا دنیای واقعی هم به زیبایی دنیای رویایی من بود؟

"غم و غصه‌های دوشنبه درمان نداره."

نمی‌تونی تمام زندگیت رو صرف امید دادن به دیگران کنی.

"روی برگردوندن از واقعیت‌های تلخ زندگی هم خودش نوعی گناهه"

ای کاش مثل یه کامپیوتر راه‌اندازی مجدد بشم تا همه‌ی اشکالاتم یهویی برطرف بشه.

تو به تدریج متوجه شدی که کمک گرفتن از دیگران، چقدر ارزشمنده. آدمای دیگه ممکنه تجربه ی مشابهی داشته باشن، ولی جور دیگه ای اونو تحلیل کنن، ولی تو از اون دست آدمایی هستی که می خوای به اندازه ای که کمک دریافت کردی به دیگران کمک برسونی ،خب نظرت چیه؟ نمی خوای درباره اون چیزی که تو رو تعریف می کنه، تجدید نظر کنی؟ باید جوری که فکر می کنی آدما بهت نگاه می کنن رو بذاری کنار، و به درون قلبت، یه نگاه عمیق بندازی.

"من لزوما آرزو نمی‌کنم دنیا بدون چالش و سختی باشه. چیزی که من آرزوش رو دارم، دنیاییه که یه سری بدی‌ها توش نیست... مثل قساوت‌ها و ظلم‌های احمقانه‌ای که شب‌ها دست از سرت برنمی‌داره. مثل یه توده‌ی تزلزل‌ناپذیر که توی سینته. اگه بتونیم فقط از شر یکی از این جنبه‌ها خلاص شیم، به اندازه‌ی نجات جان یک انسان، ارزشمند نیست؟"

هیچی به اندازه یک بوی آشنا،خاطرات قدیمی رو زنده نمی کنه.

"آیا واقعا کسی تو این دنیا هست که کاملا بی‌گناه و معصوم باشه؟ فقط اینکه پشت میله‌های زندان نیستیم، ما رو بی‌گناه نمی‌کنه. روی برگردوندن از واقعیت‌های تلخ زندگی هم خودش نوعی گناهه."

من نهنگ قاتلی بودم که می‌تونستم هروقت بخوام، به ساحل برگردم، و مطمئنم افرادی که در ساحل، دلتنگ من هستن، می‌دونن که من هنوز دارم در دنیایی که باید توش باشم، با سخت‌کوشی شنا می‌کنم.

باید جوری که فکر می کنی آدما بهت نگاه می کنن رو بذاری کنار، و به درون قلبت، یه نگاه عمیق بندازی.

تجربیاتی که الان پشت سر میذاری، در دراز مدت به به نحوی کمکت می‌کنن. وقتی جوونی، نباید به چالش نه بگی.‌ چالش‌ها، سنگ بنای درخشان ترین موفقیت ها هستن.

انگشت شمارن، کسایی که می فهمن گاهی بهترین کار، صبر کردنه. بنابراین به صلاحه که فقط افرادی که واقعاً به این مکان احتیاج دارن، در موردش بدونن.

من هنوز درگیر اینم که مردم راجع بهم چه فکری می کنن،حتی توی کارهای کوچیکی که انجام میدم. به سختی می تونم روی خودم تمرکز کنم، چون همیشه نگرانم مردم دلشون برام بسوزه یا ندونن چطور با موقعیتم برخورد کنن.

او در رویاهایش، مثل یک فرد گمشده، سرگردان است.

تجربیاتی که الان پشت سر میذاری،در دراز مدت به یه نحوی کمکت می کنن.

"همین الان فهمیدم چطور این لحظه‌ی شاد رو ابراز کنم." "واقعا؟ چطوری؟" "خب به گمونم روش خیلی مرید دومی‌ای باشه." "چی هست؟" "امروز، خاطره‌ای ساختم که تا آخر عمر، برام عزیزه. در آینده، وقتی خواب خوبی می‌بینم، پس زمینه‌ش تا همیشه فضایی خواهد بود که ما کنار هم نشستیم."

ما هیچ وقت نمی تونیم خودمونو از دید بقیه ببینیم.فقط بر اساس واکنشی که اطراف ما دارن،حدس هایی می زنیم.