بریده‌های کتاب راهنمای مردن با گیاهان دارویی

تغییر کش آمدن جهان است و با مقدار معتنابهی درد همراه.

آدم‌ها برای بقای خودشان، چیزهای عزیزشان را قربانی می‌کنند.

حرف زدن درباره‌ی خوانده‌ها از خواندن‌شان مهم‌تر است، تازه آن وقت است که می‌توانیم رابطه‌مان را با کتاب‌ها بفهمیم و خودمان را در آن‌ها پیدا کنیم.

آن بیرون همه چیز پیوسته در حال از دست رفتن است و حسرت، تنها حس حقیقی آن‌جاست.

نبوغ ذاتی هنرمندان بزرگْ همان امکان ذاتی و سرشارشان است در وصل شدن به یک منبع سرشار.

هر مرده ای در زمین دل مشغولی دارد که نمی تواند از خیرش بگذرد

مادر می‌گوید باید به جای چیزهای بزرگ بر چیزهای کوچک تمرکز کرد. می‌گوید راز رستگاری بشر همین است. راه رهایی از قید وسواس ذهنی برای چیزِ دیگری بودن. زندگی در چیزهای کوچک گسترده است، یعنی همین چیزهای روزمره‌ی کسالت بار.

مُرده‌ی خوشبخت کسی است که روی زمین دلبستگی نداشته باشد.

آدم ها یکدیگر را به توهم ساختن جهانی بهتر می کشند اما جهان به هیچ وجه بهتر نمی‌شود.

خیال بزرگ‌ترین موهبت هر انسانی است.

اگر می خواهید انسانی ازاد باشید باید هر روز ازادی خود را فتح کنید.

فکر می کنم آدمیزاد واقعاً به هر چیزی توی این جهان عادت می کند.

جزئیات اهمیتی ابدی دارند چرا که تنها در صورت فهم آن هاست که می توان با کلیات و سر آخر با جهان هماهنگ شد .

دنیا بر پایه ی پوچی استوار است و بی آن شاید هیچ چیز تحقق نمی پذیرفت.

زندگی در چیز های کوچک گسترده است.

شروع می کنم به دیدن، دیدن چیزهایی که آدم های معمولی به چشم شان نمی آید.آن ها به قدری به دیدن چیز ها با دو چشم عادت کرده اند که توانایی حقیقی دیدن را از دست داده اند.

کتابخانه بی تردید مهم ترین شی خانه است، چون دروازه ورود من به جهان دیگر است.

آن بیرون پر از شی، آدم، صوت و حادثه ای است که چیزی به زندگی من اضافه نمی کند. همانطور که نبودشان هم چیزی از زندگی ام نمی کاهد.

بوعلی می‌گوید فکر نکردن به هیچ چیز، قدرتی است که هرکس ندارد.

مسأله این است که در جهان من همیشه فقط یک امکان می تواند اتفاق بیافتد و افتادن یک اتفاق به معنای نیافتادن اتفاقات دیگر است. از این رو "اگر" در مورد جهان معنایی ندارد و کاملاً فرضی است باطل.