بریده‌های کتاب راهنمای مردن با گیاهان دارویی

من یاد گرفته ام وقت انجام کاری همه ی وجودم را صرفش کنم:)

آن‌وقت در گوشت فریاد می‌زند:آهای،می‌شنوی؟نظام عالم وجود کاملا مثل دو ضربدر دو مساوی چهار است.طبیعت از کسی نمی پرسد که تو چه می‌خواهی.آرزوهای تو به طبیعت چه مربوط!او نمی پرسد آیا قوانین طبیعی موافق میل تو هست یا نه.تو باید طبیعت را آن‌طور که هست دریابی و بخواهی و در نتیجه تمام قوانینش را و تمام نتایج حاصله از آن قوانین را باید بپذیری.پس دیوار،دیوار است و راه نیست. ای خدای بزرگ،این قوانین طبیعی به من چه مربوط.ریاضی به من چه ربطی دارد.اگر به دلایلی که خود معلوم نیست،این قانون دو ضربدر دو مساوی چهار بر من گران آید و نخواهمش آن وقت چه؟من چه باید بکنم؟پیداست که من با سر به سوی این دیوار می‌روم زیرا واقعا نیروی لازم این تهور را در خود سراغ ندارم ولی با وجود این ضعف تسلیم شما هم نمی‌شوم،فقط به این علت که در این‌جا دیوار است و من نمی‌توانم و قدرت ندارم از آن عبور کنم؛پس نمی‌شود رفت.

تنهایی چیزِ پُری است و همزمان خالی

می‌گوید باید بگذاریم چیزها به جان‌مان بروند. می‌گوید باید بگذاریم آرام‌آرام و با گذشت زمان در ما شکل دیگری بگیرند.

در خون آدم‌ها چیزهایی هست که هیچ‌جوره نمی‌شود ازشان گذشت. این حقیقت محض است که آدم‌ها تمام نمی‌شوند و با خون‌شان ادامه می‌یابند.

تحمل کنندگان ساکنان برزخ اند..

تحمل کردن شبیه برزخ است، شبیه فرو بردن سر در تشت آب و محو شدن ناگهانی صدا.

آن‌ها به قدری به دیدن چیزها با دو چشم عادت کرده‌اند که توانایی حقیقی دیدن را از دست داده‌اند.

آدمها تمام نمی شوند و با خون شان ادامه می یابند.

مرده خوشبخت کسی است که روی زمین دلبستگی نداشته باشد.

پیرمرد ریش بلندی داشت و بدون شک میان ریش بلند و فرزانگی ربطی هست.

بوعلی می گوید فکر نکردن به هیچ چیز ، قدرتی است که هرکس ندارد .

مادر می‌گوید با دانستن ابعاد دقیق هر چیز می‌توان آن را فتح کرد. می‌گوید باید خانه را فتح کرد. منظورش از فتح کردن قابل سکونت کردن است. اصولاً درباره هر چیزی که باید مالکش شود یا به کنترل خودش در بیاورد همین را می‌گوید. مثلاً وقتی بی‌دلیل غمگین می‌شود و چند روزی توی خودش فرو می‌رود، عاقبت که با خودش می‌جنگد و از لاکش بیرون می‌آید، می‌گوید خودش را فتح کرده.

حرف زدن از خوانده ها از خواندن شان مهم تر است،تازه آنوقت است که میتوانیم رابطه مان را با کتاب ها بفهمیم و خودمان را در آن ها پیدا کنیم!

حرف درباره‌ی خوانده ها ، از خواندن شان مهم تر است .

تنهایی چیز پری است و همزمان خالی. سرخ نیست چون شور نیست. گاهی ارغوانی است. یا آبی با طیف های گوناگون، از آبی دامن قدیمی مادر در خوی گرفته تا آبی آسمان.