بریده‌های کتاب مرغ دریایی

برای ما _برای ما هنرپیشگان و نویسندگان _ مسئله اساسی شهرت نیست، شکوه و جلال و آنچه من روزی در آرزویش بودم نیست. مسئله اساسی قدرت تحمل است، این است که بدانیم چگونه صلیب خود را بر دوش کشیم و ایمانمان را از دست ندهیم. من ایمان دارم و کمتر رنج میکشم و زمانی که به حرفه ام می اندیشم دیگر از زندگی ترسی ندارم.

مدودنکو: چرا همیشه لباس سیاه می‌پوشید؟ ماشا: عزای زندگی‌ام را دارم.آدم بدبختی هستم

مسئله اساسی سبک نو یا کهنه نیست. آنچه مهم است خود نوشتن است بدون توجه به سبک‌ها.

من احساس می‌کنم خیلی وقت است به دنیا آمده‌ام،خیلی وقت پیش..... زندگی‌ام را هم مانند دامن بلند و سنگین پیراهنی که هرگز انتهایی ندارد دنبالم می‌کشم.بیشتر وقت‌ها هیچ علاقه‌ای به زندگی کردن ندارم.

من تنها هستم. در هر صدسال یک‌بار لب هایم از هم باز می‌شوند تا کلامی بگویم. صدای من در این خلأ ملال آور است و هیچ‌کس آن را نمی‌شنود... شما نیز ای آتش های رنگ باخته، صدای مرا نمی‌شنوید... مرداب متعفن شما را پیش از سپیده‌دم به دنیا می‌آورد و شما بدون فکر، بدون اراده و بدون هیچ هیجانی تا صبحگاه سرگردان و آواره‌اید.