بریده‌های کتاب روی ماه خداوند را ببوس

باران خبر دانایی انسان رو آشفته می کنه و وقتی آگاهی کسی آشفته شد خود او هم درمانده میشه.داناییِ پریشان از جهل بدتره چون به هرحال در ندانستن آرامشی هست که در دانستن نیست.

در تجربه خداوند، برخلاف تجربه ی طبیعت که قانون هاش بعد از ازمایش بدست میاد، اول باید به قانونی ایمان بیاری و بعد اون رو ازمایش کنی. حتی باید بگم هرچه ایمان ات به اون قانون نیرومند تر باشه احتمال موفقیت آزمون ها بیش تره. یعنی هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند به همون اندازه برای تو وجود داره. هرچه بیشتر به او ایمان بیاری، وجود و حضور او برای تو بیشتر می شه.

برای کسی که ایمان نداره متاسفانه خداوندی هم وجود نداره.

هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همون اندازه برای تو وجود داره.هرچه بیشتر به او ایمان بیاری،وجود و حضور او برای تو بیش تر می شه.

ندانستن به همون اندازه که چیزی رو ثابت نمی کنه نفی هم نمیکنه.

"هر اندازه که به خداوند باور داشته باشی خداوند همون اندازه برای تو وجود داره. هرچه بیشتر به او ایمان بیاری وجود و حضور او برای تو بیشتر میشه.خداوند بعضی ها نمیتونه حتی یه شغل ساده برای مؤمنش دست و پا کنه یا یه زخم ساده رو بهبود بده چون مؤمن به چنین خداوندی توقعش از خداوند از این مقدار بیشتر نیست..."

آدمی که مشهور نیست وجود ندارد. یعنی وجود دارد اما برای خودش نه دیگران. و کسی که فقط برای خودش وجود داشته باشد تنهاست و من از تنهایی می ترسم.

به نظر می‌رسه که هر انتخاب مثل خطی‌ است که بر صفحه‌ی سفید هستی خودمون می‌کشیم.

اما بود و نبود خداوند برای من مهمه

این همه کودک ناقص الخلقه تاوان چه چیزی رو دارند پس می دن؟ چه گناهی مرتکب شدند که از شیر خوارگی تا پایان عمر، البته اگه زنده بمونن، باید با کوری مادرزادی و در فلج مادرزادی و نقص عضو و هزاران عذاب دیگه سر کنند؟

گفتی زمستان شده‌ای و من دلم به حالت سوخت ، پس روحم را که بزرگ بود و سنگین بود ، مثل چادری روی تو کشیدم و ذکر عشق خواندم تا تو سوختی ...

کلیدها به همان راحتی که در را باز می‌کنند ،قفل هم می‌کنند.