بریده‌های کتاب ناتوان

+قول میدی اون قدری زنده بمونی که خودت از پشت بهم خنجر بزنی؟ -هدف اصلیم همینه شاهزاده

چرا پیش خودم فکر کردم که میتوانم اورا داشته باشم، فکر کردم او من را میپذیرد؟ چرا که دلبر هرگز از آن دیو نمیشود.

+خودت دوست داری من رو چی صدا بزنی؟ -میخوام تورو مال خودم صدا بزنم.

این که می‌دانی ممکن است فردا را نبینی باعث می‌شود کارهایی انجام بدهی که وقتی نجات پیدا می‌کنی از آنها پشیمان می‌شوی.

اما هیولاها هیولا زاده نمی‌شن، به مرور زمان به یک هیولا تبدیل می‌شن.

شگفت‌آور است که تنها یک کلمه چطور می‌تواند یک انسان را گناهکار کند.

گِیل به ما غذا و خوراکیِ اضافه می‌داد. او بارها در همین آشپزخانه شاهد آن بود که برای خوردنِ آخرین نان‌قندی باهم دعوا کردیم.

《اه،عزیزم،تا زمانی که هنوز از نظر تو خوشگل باشم،برام مهم نیست چطور به نظر برسم.》

یک لمس کوچک از جانب او،یا دریغ کردن من از آن،من را مجنون می کند. او با من چه کرده است؟

من سراسر غم می شوم.سراسر اندوه. به سان یک عذاب می شوم. به گمانم خودم نیز مرده ام. از درون دارم پوسیده می شوم.

نمی توانم از او چشم بردارم. نمی توانم از او چشم بردارم. نمی توانم او را از ذهنم بیرون کنم. نمی توانم بدنم را از او جدا کنم.

درد کم کم از بین می رود اما زخم ها همیشه باقی می مانند.

اگر زن ها نباشند که مردان را ناز پرورده کنند، نسل مردها منقرض خواهد شد. :)))

او مظهر واقعی یک تصمیم بد است. ترکیبی از خطر و ارزو. مرز باریکِ میان کشنده بودن و ملکوتی بودن. و من احساس می‌کنم که دارم غرق می‌شوم.

"اگر اینقدر مثل نجیب زاده ها رفتار کنی ممکنه عادت کنم آزر." "و من هم ممکنه به اینکه برای تو یک نجیب زاده باشم عادت کنم گری."

به گمونم ی آدم عوضی ، همیشه عوضی میمونه.

《خودت دوست داری من رو چی صدا بزنی؟》 《می‌خوام تو رو مالِ خودم صدا بزنم.》

خب،دوست داری چی صدات بزنم؟ هرچی که دوست داری صدام بزن،من هرگز شانس شنیدن صدای تو رو از دست نمیدم،عزیزم.

دوباره ازت میپرسم،کی این بلا رو سرت اورد؟