بریده‌های کتاب نجواگر

مهم ترین بخش زندگی انسان ها - احساساتشان،شخصیتشان،تجربیاتشان-در غیابشان رنگ می بازند و به هیچ تبدیل می شوند.

+دوستت دارم،جیک. -حتی وقتی دعوا می کنیم؟ +معلومه...مخصوصا،وقتی دعوا می کنیم.اون موقع،ارزش دوست داشتنمون بیشتره.

شیطان برای آدم بیکار، کار درست می‌کند. فکر‌های بد برای ذهن‌های خالی است.

اجزای داخل وجودش شکسته و خرد بودند، اما از بیرون...شبیه هدیه ای بود که با دقت کادو پیچ شده و تنها وقتی صدای اجزای شکسته داخلش در می آمد که تکانش می دادی ....

«هیچ وقت، نمی‌ذارم اتفاقی برات بیفته. چرا این‌قدر نگرانی؟» گفت: «باید درها رو ببندی.» «منظورت چیه؟» «باید قفلشون کنی.» «جیک...» «همیشه یادت باشه... اگه لای در باز باشه... توی یه چشم‌به‌هم‌زدن، نجواها توی گوشت حرف می‌زنن.»

«واقعا شگفت انگیز است که وقتی مجبور باشی ، زندگی چقدر سریع می تواند حالت طبیعی خودش را پیدا کند.»

شجاعت ، نترسیدن نیست؛ترس لازمه شجاعت عه.

اغلب اوقات، پیروزی های کوچک تنها چیزی اند که نصیب آدم می‌شوند.

مهم نبود چقدر در مسیر جلو بروی، مهم این بود که به پایان برسی یا نه.

انگار از وقتی ربکا مرد،خانه هم داشت جان می‌داد.اما تعجبی هم نداشت،هرچه باشد،ربکا،همیشه،قلب این خانه بود.

بعضی چیزها تا با آن ها رو به رو نشوی معنی پیدا نمی کنند

اگر بگذاری احساس گناه کنترلت را به دست بگیرد، این احساس لعنتی هرگز رهایت نخواهد کرد.

درست است که فردا روز تازه‌ای بود، اما هرگز، دلیلی وجود ندارد که بدانیم الزاماً روز بهتری است.

حس فقدان همانند خوراکی است که از هزار چیز مختلف درست شده و همه‌ی آن‌ها خوش طعم و دلپذیر نیستند.

او آدم های زیادی را دیده بود که بر دوران وحشتناک و دردناک بچگیشان غلبه کردند و تبدیل به آدم های شرافتمندی شدند. به اندازه تما آدم‌های روی زمین، راه فرار از جهنم وجود داشت و بیشتر آن‌ها هم موفق می‌شدند.

هر کسی که می‌خواد خودش رو دوستت نشون بده واقعا دوستت نیست.

این کاری بود که موجودات می‌کردند. حتی در سخت‌ترین شرایط، به زندگی ادامه می‌دادند.