بریده‌های کتاب نجواگر

پیت گفت : « شاپرکِ مردار ! »

مهم ترین بخش زندگی انسان ها - احساساتشان،شخصیتشان،تجربیاتشان-در غیابشان رنگ می بازند و به هیچ تبدیل می شوند.

عجیب بود که زندگی این چنین ادامه دارد. اینکه زندگی همیشه و تحت هر شرایطی، ادامه دارد.

+دوستت دارم،جیک. -حتی وقتی دعوا می کنیم؟ +معلومه...مخصوصا،وقتی دعوا می کنیم.اون موقع،ارزش دوست داشتنمون بیشتره.

شیطان برای آدم بیکار، کار درست می‌کند. فکر‌های بد برای ذهن‌های خالی است.

اجزای داخل وجودش شکسته و خرد بودند، اما از بیرون...شبیه هدیه ای بود که با دقت کادو پیچ شده و تنها وقتی صدای اجزای شکسته داخلش در می آمد که تکانش می دادی ....

«هیچ وقت، نمی‌ذارم اتفاقی برات بیفته. چرا این‌قدر نگرانی؟» گفت: «باید درها رو ببندی.» «منظورت چیه؟» «باید قفلشون کنی.» «جیک...» «همیشه یادت باشه... اگه لای در باز باشه... توی یه چشم‌به‌هم‌زدن، نجواها توی گوشت حرف می‌زنن.»

«واقعا شگفت انگیز است که وقتی مجبور باشی ، زندگی چقدر سریع می تواند حالت طبیعی خودش را پیدا کند.»

همیشه،همون جایی تموم میشه،که شروع شده.

شجاعت ، نترسیدن نیست؛ترس لازمه شجاعت عه.

قدیم ها چنین آدمی بودم و احتیاج داشتم خودم را به آن آدم قبلی نزدیک کنم.

اغلب اوقات، پیروزی های کوچک تنها چیزی اند که نصیب آدم می‌شوند.

مهم نبود چقدر در مسیر جلو بروی، مهم این بود که به پایان برسی یا نه.

انگار از وقتی ربکا مرد،خانه هم داشت جان می‌داد.اما تعجبی هم نداشت،هرچه باشد،ربکا،همیشه،قلب این خانه بود.

بعضی چیزها تا با آن ها رو به رو نشوی معنی پیدا نمی کنند

اگر بگذاری احساس گناه کنترلت را به دست بگیرد، این احساس لعنتی هرگز رهایت نخواهد کرد.

درست است که فردا روز تازه‌ای بود، اما هرگز، دلیلی وجود ندارد که بدانیم الزاماً روز بهتری است.