بریده‌ کتاب‌های نجواگر

مهم ترین بخش زندگی انسان ها - احساساتشان،شخصیتشان،تجربیاتشان-در غیابشان رنگ می بازند و به هیچ تبدیل می شوند.

شیطان برای آدم بیکار، کار درست می‌کند. فکر‌های بد برای ذهن‌های خالی است.

اجزای داخل وجودش شکسته و خرد بودند، اما از بیرون...شبیه هدیه ای بود که با دقت کادو پیچ شده و تنها وقتی صدای اجزای شکسته داخلش در می آمد که تکانش می دادی ....

«هیچ وقت، نمی‌ذارم اتفاقی برات بیفته. چرا این‌قدر نگرانی؟» گفت: «باید درها رو ببندی.» «منظورت چیه؟» «باید قفلشون کنی.» «جیک...» «همیشه یادت باشه... اگه لای در باز باشه... توی یه چشم‌به‌هم‌زدن، نجواها توی گوشت حرف می‌زنن.»

«واقعا شگفت انگیز است که وقتی مجبور باشی ، زندگی چقدر سریع می تواند حالت طبیعی خودش را پیدا کند.»

شجاعت ، نترسیدن نیست؛ترس لازمه شجاعت عه.

اغلب اوقات، پیروزی های کوچک تنها چیزی اند که نصیب آدم می‌شوند.

مهم نبود چقدر در مسیر جلو بروی، مهم این بود که به پایان برسی یا نه.

بعضی چیزها تا با آن ها رو به رو نشوی معنی پیدا نمی کنند

درست است که فردا روز تازه‌ای بود، اما هرگز، دلیلی وجود ندارد که بدانیم الزاماً روز بهتری است.

حس فقدان همانند خوراکی است که از هزار چیز مختلف درست شده و همه‌ی آن‌ها خوش طعم و دلپذیر نیستند.

او آدم های زیادی را دیده بود که بر دوران وحشتناک و دردناک بچگیشان غلبه کردند و تبدیل به آدم های شرافتمندی شدند. به اندازه تما آدم‌های روی زمین، راه فرار از جهنم وجود داشت و بیشتر آن‌ها هم موفق می‌شدند.

هر کسی که می‌خواد خودش رو دوستت نشون بده واقعا دوستت نیست.

این کاری بود که موجودات می‌کردند. حتی در سخت‌ترین شرایط، به زندگی ادامه می‌دادند.

《بعضی وقت ها، چیز هایی که ساده به نظر می‌رسن خیلی پیچیده‌ترن و اتفاق های اضافه‌ای اون وسط گم میشه.》

همیشه، همون جایی تموم می شه که شروع شده.